Ψήφισμα διαμαρτυρίας από τους φιλολόγους του ν.Καβάλας για την ανάθεση του μαθήματος της Ιστορίας .


ΨΗΦΙΣΜΑ
Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία την εξάπλωση
ενός φαινομένου που αφορά στη διδασκαλία της Ιστορίας στα Γυμνάσια και τα
Λύκεια της χώρας μας. Ολοένα και περισσότερο το μάθημα της Ιστορίας ανατίθεται
να διδαχθεί σε μη φιλολογικές ειδικότητες και συγκεκριμένα σε καθηγητές ξένων
φιλολογιών (Αγγλικής, Γαλλικής και Γερμανικής Γλώσσας), σε θεολόγους και
καθηγητές νομικών και πολιτικών επιστημών. Μόνο εφέτος στο Νομό Καβάλας
διδάσκονται εβδομαδιαίως 119 ώρες Ιστορίας από καθηγητές άλλων ειδικοτήτων –
αριθμός που μεταφράζεται σε πάνω από 50 σχολικά τμήματα και 1250 μαθητές.
Ανάλογη, αν όχι δυσμενέστερη, είναι η κατάσταση που επικρατεί στις περισσότερες
περιφέρειες της Ελλάδας. Μάλιστα, σε όχι λίγες περιπτώσεις καθηγητές, κυρίως
ξένων φιλολογιών, διδάσκουν μόνο Ιστορία, καθώς δεν περισσεύει ούτε μια ώρα
ξένης γλώσσας.
Η πρακτική αυτή, όσο και αν μας ξενίζει, δεν είναι παράνομη. Στηρίζεται σε
παλαιότερο νόμο που ανανεώθηκε πρόσφατα (βλ. Φ.Ε.Κ. 1050/3.8.2006 τεύχ. 2 &
«Οδηγίες σχετικά με τις αναθέσεις μαθημάτων στους εκπαιδευτικούς Δ.Ε.»,
ΥΠ.Ε.Π.Θ., 17.11.2008) και επιτρέπει τη δεύτερη ανάθεση της διδασκαλίας του
μαθήματος στις παραπάνω ειδικότητες. Η λογική του νόμου είναι προφανής:
επιδιώκεται να καλυφθούν έκτακτες και δυσαναπλήρωτες ανάγκες σε δυσπρόσιτα
σχολεία, σε σχολεία στα οποία καλούνται ελάχιστοι συνάδελφοι να διδάξουν όλο το
φάσμα των μαθημάτων του ωρολογίου προγράμματος. Δυστυχώς όμως το μέτρο
αυτό φαίνεται ότι σήμερα έχει επεκταθεί παντού, ακόμη και σε σχολεία των
αστικών κέντρων.
Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι πρόδηλος: υπάρχει πλεονάζον
διδακτικό προσωπικό καθηγητών κυρίως της Γαλλικής και Γερμανικής Γλώσσας, των
οποίων δεν είναι δυνατό να καλυφθεί ούτε κατά προσέγγιση το υποχρεωτικό
ωράριο με την αποκλειστική διδασκαλία του αντικειμένου τους. Οι αλόγιστοι
διορισμοί, η ανορθολογική διαχείριση του εκπαιδευτικού δυναμικού, η έγκριση
μεταθέσεων και αποσπάσεων που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες
της περιφέρειας, στην οποία μετακινούνται οι εν λόγω συνάδελφοι, είναι οι κύριοι
παράγοντες που δημιούργησαν το πρόβλημα. Ενδεικτικές του παραλογισμού που
επικρατεί είναι οι περιπτώσεις να υφίσταται οργανική θέση καθηγητή σε σχολείο,
στο οποίο δεν διατίθεται ούτε μια ώρα της ειδικότητάς του, ή να τοποθετούνται σε
ένα σχολείο δύο καθηγητές της ίδιας ειδικότητας, όταν μετά βίας καλύπτεται το
μισό υποχρεωτικό ωράριο του ενός. Δεδομένης της κατάστασης που
διαμορφώθηκε, οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αναζητούν
εναγωνίως τρόπους να «γεμίσουν» το διδακτικό ωράριο των πλεοναζόντων
καθηγητών καταφεύγοντας στην εύκολη και «νομότυπη» λύση της ανάθεσης σε
αυτούς της Ιστορίας. Άλλωστε, με τον τρόπο αυτό δεν επιβαρύνουν το δημόσιο
ταμείο προσλαμβάνοντας φιλολόγους προκειμένου να διδάξουν το μάθημα.
Μετά από έρευνα που πραγματοποιήσαμε στα προγράμματα σπουδών των
σχολών ξένων φιλολογιών και της Νομικής, διαπιστώσαμε ότι καμιά από αυτές δεν
περιλαμβάνει στα υποχρεωτικά της μαθήματα ούτε μια επισκόπηση ελληνικής ή
ευρωπαϊκής ιστορίας. Άλλωστε, εξ όσων γνωρίζουμε, η Ελλάδα αποτελεί τη
μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και όχι μόνο) στην οποία επισήμως η
διδασκαλία της Ιστορίας ανατίθεται σε άσχετες με αυτήν ειδικότητες. Είναι δε
αδιανόητο αυτό που ορισμένοι εκπαιδευτικοί παράγοντες ισχυρίζονται, ότι με λίγες
ώρες επιμόρφωσης μπορεί κανείς να αποκτήσει την επιστημονική και παιδαγωγική
επάρκεια για να διδάξει Ιστορία.
Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι συνάδελφοι ξένων φιλολογιών δεν
αναλαμβάνουν ευχαρίστως αυτό το καθήκον. Ουσιαστικά εξαναγκάζονται να
διδάξουν το μάθημα προκειμένου να αποφύγουν τη μετακίνησή τους σε δυο ή τρία
σχολεία. Δεδομένου ότι η Ιστορία είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο μάθημα όχι μόνο σε
γνωστικό επίπεδο αλλά και στη μεθοδολογική και διδακτική του διάσταση,
εισπράττουν τις αναθέσεις αυτές ως βασανιστική ποινή και η διδασκαλία τους
αιωρείται μεταξύ άγνοιας, αμηχανίας και διεκπεραιωτικής διαδικασίας. Έτσι,
προγραμματικοί σκοποί της διδασκαλίας της Ιστορίας, όπως π.χ. η καλλιέργεια
ιστορικής συνείδησης, η ανάπτυξη κριτικής σκέψης ή η επεξεργασία και ερμηνεία
ιστορικών πηγών, ουσιαστικά ακυρώνονται και αναπόφευκτα κυριαρχεί η
παπαγαλία. Το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο η ακύρωση του μαθήματος της Ιστορίας
στην πράξη αλλά και η γενικότερη αποστροφή των νέων προς αυτό.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ζητούμε:
1. Την άρση της δεύτερης ανάθεσης του μαθήματος της Ιστορίας από κάθε
άλλη ειδικότητα και την αποκλειστική διδασκαλία του από καθηγητές που
έχουν σπουδάσει Ιστορία.
2. Τον εξορθολογισμό του συστήματος διορισμών, μεταθέσεων και
αποσπάσεων, ώστε οι συνάδελφοι των ξενόγλωσσων ειδικοτήτων να
τοποθετούνται στις περιφέρειες και στις σχολικές μονάδες με βάση τις
πραγματικές εκπαιδευτικές τους ανάγκες. Στο επίπεδο αυτό τα αρμόδια
υπηρεσιακά συμβούλια (ΚΥΣΔΕ και ΠΥΣΔΕ) φέρουν βαρύτατες ευθύνες και
οφείλουν, επιτέλους, να εφαρμόσουν τις κείμενες διατάξεις με αίσθημα
παιδαγωγικής και επιστημονικής ευθύνης.
Χωρίς να εμφορούμαστε από καμιά «συντεχνιακή» λογική και με μοναδικό
μέλημά μας την ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης, απευθύνουμε έκκληση στην
πολιτική και εκπαιδευτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να επανεξετάσει το
ζήτημα.
Καλούμε την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, τους Συνδέσμους Φιλολόγων, τους
Σχολικούς Συμβούλους, τα Τμήματα Ιστορίας των ελληνικών Πανεπιστημίων, τους
Φοιτητικούς Συλλόγους, τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων και κάθε
σκεπτόμενο πολίτη είτε να προσυπογράψουν το αίτημά μας είτε να απευθύνουν
ανάλογα ψηφίσματα και αποφάσεις στο Υπουργείο Παιδείας.
Οι φιλόλογοι του Ν. Καβάλας (ονοματεπώνυμο και υπογραφή)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 

ΣΙΡΙΣ - SIRIS Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template