ΑΓΟΥΡΟΣ ΠΟΘΟΦΛΟΓΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ!



Τη μέρα που ο καλοζωισμένος δυτικός κόσμος συνήθισε πια να την αφιερώνει στον Έρωτα, σκέφτηκα να ξεφυλλίσω τα Κείμενα Λογοτεχνίας του Λυκείου για να μας αφιερώσω κατιτίς ερωτικό. Μου φαινόμουν ότι ματαιοπονώ αλλά: δεν είναι δυνατό, είπα, κάτι θα υπάρχει. Και πράγματι!
Από τα σύγχρονα, του προηγούμενου αιώνα δηλαδή, βρήκα μια Πολυδούρη (ΚΝΛ,Β’,σ.191), δυστυχώς τόσο αόριστα γενικόλογη, που θαρρείς γράφει για τη…γιαγιά της!
Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
………………………………………
Επίσης εντοπίστηκε ένας Άγουρος ποθοφλόγιστος (ΚΝΛ,Α’,σ.62), που ομολογουμένως μόνο εκδικούμενη θα το δίδασκα στους μαθητές του 2011!
Αηδόνιν εις την στράταν του να κιλαηδεί αν ακούσει,
οι κτύποι της καρδίας του και οι βροντοστεναγμοί του
σιγίζουν το να μην λαλεί, καρδιοφωνοκρατούσιν:
………………………………………………
Το ίδιο σκεπτική στάθηκα με το Ερωτοπαίγνιο ,Αν ήξευρα κυράτσα μου (ΚΝΛ,Α’, σ.80):
Η ταπεινή καρδούλα μου πολύν καλόν σε θέλει,
αφέντη τετραλύγιστε και βεργαναλεμένε.
Νομίζω μάγια μ’ έκαμες και πάντα σε θυμούμαι.
………………………………………………..
Τελικά, ίσως του χρόνου τέτοια μέρα διδάξω το κυπριακό, Πάγω (ο.π.σ.82):
…………………………………
Αν πει κανένας κι άλλην παρά σέναν
αγάπησα ποτέ, πε αχ την μεριάμ μου:
Με δίχως την καρδιάν, πώς ν’ αγαπήσει;

Είναι βέβαια και το Ερωτος αποτελέσματα” του Ρήγα (οπ.,σ.169). Ηθικοερωτική (!) ιστορία που καταλήγει σε γάμο:
“Ύστερον την λέγει: αν ,Ελενίτζα, μας ήθελον προβάλει δια σύζυγό σου αυτόν, ήθελες στέρξει ή όχι; αυτή δε, καθώς ήκουσε αυτά τα λόγια και μάλιστα το όνομα του Γεωργάκη της, είπε: αχ! Πώς δεν ήθελα στέρξει εκείνον, τον οποίο τόσο πολύ αγ… (sic) και δια τον οποίο λαχτ…(sic) και λέγοντας αυτά έλαβε το πρόσωπό της μια ηδονική και χαροποιά μεταβολή…”
Τι λέτε; Τον παραχρόνο μάλλον.

Για το επόμενο (Ιω.Βηλαράς, Σαν πεταλούδα στη φωτιά οπ.,σ.173) κάνω μια σκέψη δημιουργική: η ομοιοκαταληξία του θα επέτρεπε τη μελοποίηση από τους μαθητές. Δε δύναμαι όμως να προδικάσω το διδακτικόν του εγχειρήματος:
………………………………..
Στα δυο σου μάτια τα γλυκά ο έρωτας φωλιάζει
κι οχ ταύτα τις σαγίτες του στους νιους πάνω αδειάζει

Το κοίτασμά σου το γλυκό είν’ των καρδιών ο κλέφτης.
Αν δεν πιστεύεις, ρώτησε να σου το είπει ο καθρέπτης

Τελικά αποφάσισα: θα μας χαρίσω Γεώργιο Ζαλοκώστα και Η αναχώρησή της (ΚΝΛ,Α’,σ.292)
Ξυπνώ και μου είπαν, έφυγεν η κόρη που αγαπούσα,
            και κατεβαίνω στο γιαλό,
            τη θάλασσα παρακαλώ
την πικροκυματούσα.

-Εγώ τα πρωτοδέχτηκα τ’ αφράτα της τα κάλλη,
            μου είπε ένα κύμα, και γι’αυτό
            με πόθο και με γογγυτό
            φιλώ το περιγιάλι.

-Τα μάτια της, ερώτησα, μην ήταν δακρυσμένα;
            Ένα άλλο κύμα μου μιλεί:
            -Σαν το χαρούμενο πουλί
            επήγαινε στα ξένα.

Το τρίτο κύμα ερώτησα: - εμέ γιατί ν’ αφήση
            να κλαίω και να λαχταρώ;
Περνάει το κύμα το σκληρό
χωρίς να μου μιλήση.

Άντε, και του χρόνου, ανανεωμένοι!


                       

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 

ΣΙΡΙΣ - SIRIS Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template