Ήταν μια θαυμάσια βραδιά...


Την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα εορτασμού της Ποίησης, ο σύνδεσμος Φιλολόγων Ν.Σερρών και η Δημόσια Κεντρική βιβλιοθήκη  συνδιοργάνωσαν με μεγάλη επιτυχία μια βραδιά ποίησης και μουσικής αφιερωμένη στο Νομπελίστα ποιητή και ζωγράφο Οδυσσέα Ελύτη,"ο οποίος με το πολυσχιδές έργο του συνεχίζει την αδιάλειπτη παρουσία του ελληνικού ποιητικού λόγου, που μας έχει παραδοθεί από τον Όμηρο και τη Σαπφώ για να αποτυπώσει το γαλάζιο του Αιγαίου και το φως του ελληνικού πολιτισμού", όπως επισήμανε η Πρόεδρος του Συνδέσμου.
Το συντονισμό της εκδήλωσης επιμελήθηκε επιτυχώς η Ειδική Γραμματέας του Συνδέσμου,κ.Μαρία Καραθανάση, που άνοιξε την εκδήλωση με τους στίχους του ποιητή, Γ.Παυλόπουλου: «…Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν από τότε που υπάρχει ο κόσμος  είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.»Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.’’ Ο στίχος αυτός ορίζει και το ρόλο της ποίησης.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η κ.Ευθυμία Γεωργιάδου Κούντουρα, αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, που με μια ενδιαφέρουσα εισήγηση παρουσίασε   τα βαθύτερα νοήματα της εικαστικής τέχνης του Οδυσσέα Ελύτη. Με τα κολάζ του που σηματοδοτούν την ιστορική πορεία της Ελλάδας από την αρχαιότητα και το βυζάντιο μέχρι το σημερινό αιγαιοπελαγίτικο νησί έδειξε πως: «Μ´αόρατα δάκτυλα μας αγγίζει τον νου ο έξω κόσμος. Ακούμε σα να βλέπουμε, βλέπουμε σα ν´ακούμε. Η φιλία δύο αισθήσεων είναι  συχνά η έναρξη μιας ερωτικής ιστορίας. ´Οταν αγγίζεις βλέπεις...Ευτυχώς που τα αυτιά λαίμαργα μεγαλώνουν τον ήχο και τον μετατρέπουν σε χρώμα και που αυτό πάλι μεθερμηνεύεται σε πολλαπλές αποχρώσεις, με ισάριθμα νοήματα.»   
 «Αυτός, λοιπόν, εγώ ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας» ήταν ο τίτλος της φιλοσοφικής ανάγνωσης της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη από την Πηνελόπη Τζιώκα, Δρ. Φιλοσοφίας, Σχολικής Συμβούλου των Φιλολόγων Ν. Σερρών. Με την  προσέγγιση της αυτή μας έδειξε πως ο ποιητής «επηρεασμένος από την προσωκρατική σκέψη που την είχε αφομοιώσει ασυναίσθητα και έχοντας υιοθετήσει  τη φυσιοκρατική αντίληψη των Αιολέων προγόνων, της ιδιαίτερης πατρίδας του, έπλασε ένα μύθο με άξονα το φως και τον έρωτα έως θανάτου. «Είμαι πολύ κοντά στους προσωκρατικούς. Τη σκέψη τους την έχω ασυναίσθητά μου αφομοιώσει. Ο ίδιος ο Char στην έκδοση Battistini του Ηράκλειτου, σε μια συγκινητική του αφιέρωση, μου το αναγνωρίζει. Εξάλλου, από τους Αιολείς προγόνους μου της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Λέσβου, έχω κρατήσει τη φυσιοκρατική αντίληψη των πραγμάτων, όσο είναι δυνατή στις μέρες μας. Έπλασα ένα μύθο με άξονα το φως και τον έρωτα έως θανάτου.»
Πρωτότυπη και ειδωμένη από μια άλλη οπτική ήταν η εισήγηση του συντοπίτη μας κ. Ιωάννη Κιορίδη, Δρ. Συγκριτικής Φιλολογίας, επίσης Σχολικού Σύμβουλου των Φιλολόγων Ν. Σερρώνπου μίλησε για «τη σχέση του Οδυσσέα Ελύτη με το Λόρκα   και την επίδρασή του στον ισπανόφωνο κόσμο» .Ο κ. Κιορίδης αναφέρθηκε στα κοινά σημεία στα οποία συγκλίνει η ποίηση των δύο ποιητών αλλά και στις διαφορετικές απόψεις τους επισημαίνοντας ότι οι δυό τους «είναι εθνικοί ποιητές μα ταυτόχρονα και παγκόσμιοι˙ ύμνησαν τη χώρα τους, αλλά μίλησαν και στην οικουμενική γλώσσα της ποίησης. Ποιο είναι το νόημα της ποίησης: Λέει ο Λόρκα: «Μην με ρωτάτε για το αληθινό και το ψεύτικο, γιατί η ποιητική αλήθεια είναι κάτι που αλλάζει κάθε φορά, που μεταδίδεται με διαφορετικό τρόπο. Η ποίηση δεν αναλύεται. Η ποίηση αγαπιέται.
Ενώ ο Οδυσσέας Ελύτης λέει «Να γιατί γράφω. Γιατί η ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος. Είναι η λήξη μιας ζωής και η έναρξη μιας άλλης, που είναι η ίδια με την πρώτη αλλά που πάει πολύ βαθιά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε ν΄ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα των αντιθέτων, εκεί που ο Ήλιος κι ο Άδης αγγίζονται…».
Με το Δελφινοκόριτσο, τη Μαρίνα των Βράχων, το θαλασσινό τριφύλλι, η φιλόλογος Ζωή Ψαρρά με το Βασίλη Προδρόμου στην κιθάρα και τον Δημήτρη Σίντο στο πιάνο μας έφερε την άνοιξη, τη δροσιά του Αιγαίου, την αισιοδοξία και το φως της ποίησης του Ελύτη.
Το πολυπληθές κοινό μαγεμένο από τη μελωδική φωνή της κ.Ψαρρά και τη μουσική πανδαισία ήχων και στίχων καταχειροκρότησε την εκδήλωση.
Ήταν μια βραδιά που επιβεβαίωσε τη ρήση του Ντελακρουά ότι ‘’δεν υπάρχει τέχνη δίχως ποίηση’’. Παραλλάσσοντας το στίχο θα λέγαμε πως δεν υπάρχει κοινωνία δίχως ποίηση, αφού η ποίηση, ιδιαίτερα σήμερα που μας ταλανίζει η πολυποίκιλη κρίση, βοηθά την κοινωνία στην ισχυροποίηση και στον επαναπροσδιορισμό των στόχων της.
                                                          
                               ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
   Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                        Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ              
 ΣΥΛΙΑ ΖΕΤΤΑ                                                        ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΑΧΑΔΙΡΟΓΛΟΥ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 

ΣΙΡΙΣ - SIRIS Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template