1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΗΣ. ΣΕΡΡΕΣ 23-26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023.

 1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΗΣ. ΣΕΡΡΕΣ 23-26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023.

Στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Σερρών, την Παρασκευή 24 Μαϊου, έλαβε χώρα η βιβλιοπαρουσίαση του συλλογικού τόμου με αφηγηματικά κείμενα των μαθητών του ΣΔΕ Νιγρίτας,"Σχώρα με, ρε μάνα". Συνδιοργάνωση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Σερρών, του ΣΦΝΣ και του περιοδικού Ser-free.

1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΗΣ. ΣΕΡΡΕΣ, 23-26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

 1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΗΣ. ΣΕΡΡΕΣ 23-26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Ο ρόλος των Διεθνών Φεστιβάλ Ποίησης

στην προώθηση της ποίησης και της λογοτεχνίας.

Η σύλληψη και η διενέργεια ενός φεστιβάλ αποτελεί, αναμφίβολα, γέννημα κάποιων αναγκών της κοινωνίας από την οποία υποστηρίζεται. Κοινή ανάγκη την οποία κάθε φεστιβάλ καλείται να καλύψει είναι η ικανοποίηση του επιτακτικού αιτήματος για την επανεκκίνηση και ώθηση της πολιτιστικής ζωής ενός τόπου. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και τα φεστιβάλ ποίησης, καθώς η ποίηση αποτελεί βασική συνισταμένη της πνευματικής ζωής μιας περιοχής, μικρής ή μεγαλύτερης. Κατά συνέπεια, ξεκινάμε την πραγμάτευση της δικής μας ερευνητικής περιοχής στη βάση ότι η ποίηση αποτελεί εφαλτήριο της πνευματικής ζωής και η αξιοποίησή της ως θεματικού κέντρου ενός φεστιβάλ εξυπηρετεί σε πρώτο επίπεδο την πολιτιστική αναβάθμισή της. Στην περίπτωσή μας, όμως, έχουμε μια αντιστροφή αυτής της πραγματικότητας και καλούμαστε να διερευνήσουμε κατά πόσο ένα φεστιβάλ λειτουργεί προωθητικά για το ίδιο το θέμα του, δηλαδή κατά πόσο η βάση του, η ποίηση και η λογοτεχνία εν γένει, βγαίνει κερδισμένη από την έκθεσή της σε μια τέτοια διαδικασία. Η προώθηση της ποίησης από ένα φεστιβάλ εξαρτάται από την ορθότητα της διεξαγωγής του σε κάθε φάση της και η επιτυχία του, αν θέλουμε να μιλάμε για πραγματική αναβάθμιση του πολιτισμού, αξιολογείται ακριβώς από το κατά πόσο το θεματικό του περιεχόμενο προήχθη. Με λίγα λόγια, στη δική μας περίπτωση, η προώθηση της ποίησης αποτελεί αρχικό και τελικό ταυτόχρονα αίτιο, το πρώτο κινούν αλλά και τον τελικό στόχο και το τέλος ενός φεστιβάλ ποίησης −με την αριστοτελική εκδοχή της ολοκλήρωσης− ταυτίζεται με την εγκαθίδρυση και την επέκταση της ποίησης· σε κάθε άλλη περίπτωση ένα φεστιβάλ ποίησης έχει αποτύχει.

Κατά συνέπεια τίθεται λίγο διαφορετικά το θέμα της εισήγησης, στο πλαίσιο που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει σε μια πρώτη φάση πώς θα οργανωθεί ένα πετυχημένο φεστιβάλ ποίησης, προκειμένου να λειτουργήσει ανατροφοδοτικά και ενθαρρυντικά για την ίδια την ποίηση. Δεδομένου ότι ο χώρος της ποίησης είναι ιδιαίτερος και πολύ εύκολα μπορεί η διοργάνωση ενός φεστιβάλ να μετακυλήσει σε διενέργεια μιας ελιτίστικης εκδήλωσης, οργανωμένης από λίγους και εκλεκτούς για λίγους και εκλεκτούς, θα πρέπει να συμφωνήσουμε καταρχάς ότι για να πετύχουμε τη διάχυση της ποίησης οφείλουμε να την απευθύνουμε και σε ανθρώπους και έξω από τον στενό κύκλο των ποιητών.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ας δούμε τον τρόπο με τον οποίο σε γενικές γραμμές κερδίζει η ίδια η ποίηση από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός φεστιβάλ, θεωρώντας δεδομένη την επιτυχή του οργάνωση και μετά θα επιστρέψουμε στο ζητούμενο της διάχυσης της ποίησης στη λαϊκή βάση.

Σε ένα πρώτο επίπεδο, σε ένα φεστιβάλ ποίησης παρουσιάζονται νέα, πρωτότυπα ποιήματα, διασφαλίζεται δηλαδή η έννοια της αποκλειστικότητας, που από μόνη της λειτουργεί παρωθητικά για την ίδια την ποίηση στο πλαίσιο που τροφοδοτείται με νέο υλικό. Παράλληλα, πέρα από την απλή απαγγελία ποίησης, παρουσιάζονται κι άλλες μορφές ποιητικής έκφρασης, όπως η slam ποίηση που μετατρέπει το στίχο σε μια υψηλής ενέργειας παράσταση με κίνηση, αφήγηση ιστοριών και άλλα θεατρικά στοιχεία. Παράλληλα, οι νέες τεχνολογίες εμπλουτίζουν τον ποιητικό λόγο με εικόνα και ήχο και  μετατρέπουν την απαγγελία σε μία πραγματικά βιωματική μέθεξη. Ας  μην ξεχνάμε ότι κάθε πολιτιστικό προϊόν θα πρέπει να διασφαλίσει τη βιωσιμότητά του παρακολουθώντας τόσο τις εξελίξεις όσο και τις δυνατότητες του κοινού. Εν ολίγοις, ο κουραστικός συχνά για τον απλό άνθρωπο ποιητικός λόγος μπορεί να γίνει ενδιαφέρων αν ενδυθεί ένα πιο εντυπωσιακό περίβλημα κι αυτό δεν σημαίνει πάντοτε μείωση της ποιότητας. Κατά συνέπεια, ένα φεστιβάλ ποίησης βοηθά στην ανάδειξη νέων δυνατοτήτων της ίδιας της ποίησης και την καθιστά ελκυστική για κάποιες ομάδες για τις οποίες προηγουμένως υπήρξε απαγορευτική.

Επιπλέον, σε ένα διεθνές φεστιβάλ ποίησης συναντώνται κι αλληλεπιδρούν διαφορετικά εθνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Συνυπάρχουν και συνηχούν οι κοινές εκφράσεις και οι κοινές ανησυχίες των ανθρώπων μέσω διαφορετικών τρόπων. Όμως τούτη η αλληλεπίδραση είναι τόσο ζωντανή κι έντονη, ώστε το εθνικό στοιχείο, ο προσωπικός τόνος και το προσωπικό ύφος να τίθεται υπό επαναδιαμόρφωση και επαναπροσδιορισμό, να οικοδομείται συνεχώς πάνω σε μια νέα πολιτισμική βάση, τόσο σε επίπεδο περιεχομένου όσο και σε επίπεδο μορφής κι έκφρασης. Η αλληλεπίδραση, δηλαδή, λειτουργεί ως τονωτική ένεση στην ποιητική πράξη, ανοίγει νέα μονοπάτια σύλληψης κι απόδοσης του στοχασμού, ξεκλειδώνει την έμπνευση, αναζωογονεί την τεχνική.

Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ ποίησης επεκτείνονται τα τοπικά και χρονικά όρια της τέχνης τούτης σε βαθμό τέτοιο, ώστε σε μια απλοποιημένη εκδοχή, θα λέγαμε ότι παρελαύνει από τις αίθουσες των εκδηλώσεων μια μικρογραφία της παγκόσμιας ιστορίας της ποίησης. Οι σύγχρονοι ποιητές συνομιλούν με τους προγενέστερους κλασικούς, το νέο συναντά το παλιό, αναμετριέται μαζί του σε έναν ευγενή αγώνα, συγκρούεται ή περπατά παράλληλα και μέσα από αυτή τη συνεύρεση και τον συγκερασμό, μέσα από τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις, μέσα από αυτόν τον δημιουργικό διάλογο, ο ποιητικός λόγος γράφει καινούργιες σελίδες στο ιστορικό του βιβλίο.

Επίσης, πέρα από τη διάσταση του χρόνου και του τόπου, λειτουργεί ενθαρρυντικά και η διάσταση του βάθους και του ύψους. Πιο συγκεκριμένα, ο θεματικός περιορισμός ενός φεστιβάλ αναγκάζει τους συμμετέχοντες σε μια πιο βαθιά ενδοσκόπηση στο συγκεκριμένο θέμα, στην ανακάλυψη νέων πτυχών του, στην ανατροπή του προφανούς, στην επικαιροποίηση του παλιού ή στην απόρριψή του, στοιχεία που συμβάλλουν, τελικά, μέσω της καταβύθισης στην κατάκτηση ενός νέου ποιοτικού και ποσοτικού ύψους. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που ένα φεστιβάλ αφιερώνεται σε συγκεκριμένο δημιουργό. Οι πολλαπλές προσεγγίσεις των ποιημάτων του, οι διαφορετικές οπτικές και αναγνώσεις αναδεικνύουν νέα στοιχεία για τον ποιητικό τρόπο του δημιουργού και θέτουν νέα θεμέλια για την ποιητική ανέλιξη.

Πέρα, όμως, από τον ίδιο τον ποιητικό λόγο, και η κοινωνική επαφή των συμμετεχόντων ποιητών τόσο στη διάρκεια των εκδηλώσεων όσο και έξω από αυτές, δίνει την ευκαιρία για μοναδικές ζυμώσεις, για ανταλλαγές πεποιθήσεων και ιδεών, για μεταφορά προσωπικών αξιολογήσεων και εμπειριών. Με λίγα λόγια, οι ποιητές επικοινωνούν την ποίησή τους τόσο μέσα από τον ποιητικό τους λόγο, αλλά και μέσα από την καθημερινή τους έκφραση, η οποία φέρει στοιχεία της προσωπικότητάς τους, της φιλοσοφίας τους και του τόπου καταγωγής τους. Η ποίηση αποδρά από τον περιχαρακωμένο κόσμο του ενός, από μια, κατά τη γνώμη μου φυλακή του ποιητικού εαυτού, και βιώνει τη μοναδική ελευθερία τού να συνυπάρχει, να συμβιώνει, να συναγωνίζεται, να συνδημιουργεί. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο γράφει τη μεγάλη της επιτυχία. Σε έναν κόσμο ατομοκεντρικό, το ατομικό άθλημα της ποίησης γίνεται πρότυπο συλλογικότητας και καρπώνεται και η ίδια τα οφέλη αυτής.

Για να επιστρέψουμε, όμως, στον αρχικό μας προβληματισμό, θα πρέπει να μετρήσουμε την προώθηση της ποίησης όχι μόνο στη δυνατότητα που της δίνεται να αναζωογονείται και να αναβαθμίζεται, να επεκτείνεται σε πλάτος, σε βάθος και σε ύψος, αλλά και στη δυνατότητά της να κερδίζει νέους ακόλουθους, όχι μόνο σε δημιουργικό αλλά κυρίως σε αναγνωστικό επίπεδο. Ειδικότερα, οφείλουμε να ελέγξουμε την αποδοτικότητα ενός φεστιβάλ στη βάση του αριθμού των ανθρώπων ‒εκτός του ποιητικού κύκλου‒ που μπόρεσε να προσελκύσει. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να πούμε ότι η ποίηση τελικά προωθείται αν και εφόσον αποκτά νέους ακόλουθους. Μένει, λοιπόν, να δούμε κατά πόσο τα φεστιβάλ προβαίνουν σε δράσεις που εμπλέκουν κοινωνικές ομάδες που σε άλλη περίπτωση δεν θα ασχολούνταν με τον ποιητικό λόγο.

Στο φεστιβάλ στις Σέρρες μία από τις πολύ πετυχημένες κι αξιόλογες δράσεις υπήρξε η πρόσκληση ποιητών στα σχολεία και η αλληλεπίδραση με τους μαθητές. Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν επεκτείνεται αποκλειστικά στο χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι ποιητές βρίσκονταν στο σχολείο. Η επαφή και η προώθηση της ποίησης έγινε πολύ πιο πριν. Τουλάχιστον για δύο μήνες οι μαθητές ανακάλυπταν τους ποιητές που θα φιλοξενούσαν τα σχολεία. Ενεπλάκησαν σε αυτή τη φάση όλα τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της πόλης με τον εξής τρόπο: Ζητήσαμε από  τέσσερις μεγάλους ζωγράφους να αποτυπώσουν στον καμβά τη δική τους κατάθεση για μία από τις θεματικές περιοχές του φεστιβάλ. Τα σχολεία μοιράστηκαν και οι μαθητές έχοντας ως βάση τους πίνακες ζωγραφικής των Σερραίων δημιουργούν έγραψαν το δικό τους ποίημα. Σε μια δεύτερη φάση, οι μαθητές σε συλλογικό ή ατομικό επίπεδο επιχείρησαν να γράψουν ένα απαντητικό ποίημα προς τον ποιητή που θα φιλοξενούσαν. Σε αυτό το πλαίσιο όλη η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Σερρών ζούσε στους ρυθμούς της ποίησης, με τους μαθητές να αναμένουν την επαφή τους με τους δημιουργούς και τη στιγμή που στο πλαίσιο της κεντρικής εκδήλωσης θα διαβάσουν τα ποιήματά τους, διαδικασία η οποία προσέλκυσε και το ενδιαφέρον δεκάδων γονιών που παρευρέθησαν στις εκδηλώσεις.

Στον χώρο του εκάστοτε σχολείου πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη γιορτή κατά την επίσκεψη των ποιητών. Οι τελευταίοι συζήτησαν τόσο στο πλαίσιο της εκδήλωσης όσο και αργότερα σε ατομικό επίπεδο με τους μαθητές, αντάλλαξαν απόψεις, προβληματίστηκαν για τον ρόλο της ποίησης και της λογοτεχνίας στη ζωή μας, είδαν μια άλλη, πολύ πιο ανθρώπινη εκδοχή της ποίησης, συνειδητοποίησαν πόσο κοντά τους είναι οι στίχοι και οι ποιητές. Παράλληλα, οι συμμετέχοντες ζωγράφοι με τον δικό τους τρόπο συνομίλησαν με τα ποιήματα και τοποθέτησαν την ποίηση σε μία νέα θέση στον χώρο των τεχνών, σε μία πολύ υψηλή τέχνη, αυτή του λόγου και της δημιουργίας εν γένει. Κατέστησαν σαφές ότι περισσότερο ή λιγότερο κάθε  καλλιτέχνης είναι ποιητής, γεγονός που τροφοδότησε με μια μοναδική δυναμική την τέχνη της ποίησης.

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ Σερρών πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο Μουσείο Αμφίπολης, όπου οι ποιητές απήγγειλαν τα ποιήματά τους μπροστά από εκθέματα της επιλογής τους, παρουσίασαν ένα αυτοσχέδιο δρώμενο πολύ ενδιαφέρον τόσο για την ομάδα του φεστιβάλ όσο και για άλλους επισκέπτες του Μουσείου, που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το γεγονός που λάμβανε χώρα. Παράλληλα, στη μεγάλη δραματοποιημένη θεατρική παράσταση, όπου 100 ποιητές έπλεκαν τους στίχους τους φιλοσοφώντας για τα ανθρώπινα, η προσέλευση του  κόσμου ήταν μοναδική. Έν αμεγάλο μέρος του σερραϊκού λαού, κι όχι μόνο, ήρθε σε επαφή με την ποίηση με έναν πολύ εύσχημο και ευχάριστο τρόπο, μέσω μια ευγενικής εκλαΐκευσης και της δραματοποίησης του ποιητικού λόγου. Ύστερα από όλα αυτά, ήταν πολλοί αυτοί που αναζήτησαν το βιβλίο που εκδόθηκε, προκειμένου να εγκύψουν στα ποιήματα των συμμετεχόντων με προσοχή. Τέλος, δεν ήταν λίγοι αυτοί που επικοινώνησαν με τον Σύνδεσμο Φιλολόγων, εκφράζοντας την επιθυμία τους να συμμετέχουν στο επόμενο φεστιβάλ, γεγονός που καταδεικνύει ότι μέσω αυτού πολλαπλασιάζονται τα κίνητρα τγια ποιητική δημιουργία.

Κλείνοντας, ένα φεστιβάλ ποίησης οφείλει να χρησιμοποιήσει τους καλεσμένους του ως κρουνούς της τέχνης αυτής, ως διαδότες της σημαντικότητάς της. Κι από την άλλη πλευρά, όσοι παρευρίσκονται σε τέτοια φεστιβάλ πέρα από την τιμή οφείλουν να νιώθουμε βαρύ το χρέος τους απέναντι στην ίδια την τέχνη και να αναρωτηθούν κατά πόσο την αφήνουν πλουσιώτερη, έχοντας ερεθίσει κυρίως όσους πίστευαν ότι είναι πολύ μακριά από αυτήν. Το να καρπώνονται τη χαρά της ποίησης μόνο οι δημιουργοί και το να απευθύνουν τους στοχασμούς και την τεχνική τους ο ένας στον άλλον δεν μπορεί παρά να ανακυκλώνει τον ποιητικό λόγο. Αλλά ο ποιητικός λόγος ασφυκτιά όταν αναλώνεται σε ανακυκλώσεις. Πραγματική πρώθηση μπορεί να γίνει μόνο όταν ο απλός κόσμος μπορέσει και γευτεί την πνευματικότητα και το βάθος του ποιητικού λόγου, τον δει να ερωτοτροπεί με άλλες τέχνες και τεχνικές και, κυρίως, όταν η μαθητιώσα νεολαία, εμποτιστεί με το ζωογόνο οξυγόνο της ποιητικής γραφής. Γιατί τότε δεν επιτυγχάνεται απλώς η προώθηση της ποιητικής τέχνης, αλλά διασφαλίζεται  και η μακροβιότητά της.

Εισήγηση της Ισιδώρας Μάλαμα, Προέδρου του Συνδέσμου Φιλολόγων Νομού Σερρών και Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Σερρών.

1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΗΣ. ΣΕΡΡΕΣ, 23-26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

 1ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΗΣ. ΣΕΡΡΕΣ, 23-26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Γ. Σκαρίμπας, έργο της Μαριάντζελας Κάρτσιου, μαθητριας Β' τάξης, 3ου ΓΕΛ Σερρών.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2024: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ Ν.ΣΕΡΡΩΝ ΣΤΟΝ ΣΕΡΡΑΙΟ ΠΟΙΗΤΗ, Γ.ΚΑΦΤΑΝΤΖΗ

 

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ποίησης Σερρών, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Σερρών σε συνεργασία με τα Μαθήματα Κλασικής Παιδείας και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Σερρών αφιέρωσε όλον τον μήνα Ιανουάριο (2024) στον μεγάλο Σερραίο ποιητή,  Γιώργο Καφταντζή. Οι εισηγήσεις που με τη σειρά ακούστηκαν εξάντλησαν όλο το έργο του και καθήλωσαν το κοινό. 

  Πιο συγκεκριμένα, η Ειρήνη Χατζοπούλου επιμελήθηκε μία εξαίρετη ψηφιακή εργοβιογραφία του ποιητή, η Ισιδώρα Μάλαμα ανέλυσε την ποιητική του συλλογή Οι φωτογραφίες, ο Απόστολος Μπάτης καταπιάστηκε με το θεατρικό στοιχείο στο έργο του, η Ντίνα Παπούδα με το κοινωνικοπολιτικό στοιχείο στο έργο του σε συνομιλία με το έργο του Ασπιώτη και η Πέρση Τσάνα το στοιχείο του τόπου στην ποίησή του. 

 Το σερραϊκό κοινό τίμησε με την παρουσία του τη δράση αυτή, επισφραγίζοντας ότι η ποίηση και η τοπική λογοτεχνία αποτελούν ζωντανό κομμάτι της πόλης των Σερρών. Μεγάλη ήταν η συγκίνηση του γιου του ποιητή Βασίλη και της κόρης του Βιολέτας, που παρευρέθηκαν στις εισηγήσεις. Οι εισηγήσεις έγιναν στο πλαίσιο των Μαθημάτων Κλασικής Παιδείας, με την πρόθυμη υποστήριξη του κ. Ζήση Μητλιάγκα. Και εις άλλα σπουδαία! #φεστιβάλποίησηςΣερρών, #ποίηση, #Καφταντζής

1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης στις Σέρρες (23-26 Νοεμβρίου 2023)

 Δείτε τα videos: 

Μέρα 1η:

http://papmedia.3cx.gr/1stSerresIntPoetryFest/day1.mp4

Μέρα 2η:

http://papmedia.3cx.gr/1stSerresIntPoetryFest/day2.mp4  

Τα ποιήματα των μαθητών/τριών από τα Σχολεία που συμμετείχαν στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης στις Σέρρες (23-26 Νοεμβρίου 2023).

1ο Γυμνάσιο Σερρών

Αχρονία έρωτος

Της μαθήτριας Δάρα Μαρία Γ2

Η γυναίκα κάθεται δίπλα στην ξεθωριασμένη εικόνα της από το χρόνο,

φωνές από τα βάθη του αορίστου,

η ψυχή συλλογάται.

Έρωτας, δύναμη δυαδικού αριθμού,

δύναμη αιώνια, ανίκητη

αλλοτρίωτη στο χρόνο.

Και οι μέρες περνούσαν…

Ω, έρωτα εσύ, άχρονε, ονειροπόλε και φαντασιακέ,

Πραγματώνεις την ψυχή και το λόγο

Είσαι ζωή και θάνατος,

αρχή δίχως τέλος.

Μια άγραφη ιστορία που ποτέ δεν ειπώθηκε…

Αριάδνη πόσα έδωσες;

Μήδεια πόσα υπέφερες;

Ελένη πόσα υπέμενες;

Σκιαμαχώντας με τα λάθη του παρελθόντος

Σκέψεις που δεν ακούστηκαν… Σιωπή…

Μια γυναίκα κάθεται δίπλα στην ξεθωριασμένη εικόνα της από τον χρόνο…

Συντροφιά της οι αναμνήσεις…

Είναι πολύ όμορφη…

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Φώτη Κατερίνα

4^ο Γυμνάσιο Σερρών

 

Εγώ, το ποίημα

Δίνω πνοή στους ανθρώπους

όλους αυτούς που γράφουν,

μιλούν και δημιουργούν

-μιλούν μέσα από τις λέξεις

τις δικές μου λέξειςζητώντας διέξοδο στα σκοτεινά.

Εκεί που γέρνει η στιγμή

αφήνονται σε σκέψεις, συναισθήματα

παλεύουν με απόψεις κι αδικίες

έρωτες και υποσχέσεις

γράφουν προβλήματα διλήμματα.

Ακούγεται η φωνή τους:

"Εγώ βλέπω τον ήλιο και τα δέντρα

ακούω κελαηδίσματα πουλιών

κι εσύ κλείνεις τα αυτιά σου

για να γλιτώσεις από τον ήχο των βομβών.

Εγώ έχω αγάπη, αγκαλιά, τροφή

για καληνύχτα ένα φιλί

Εγώ, το ποίημα

α' θεματική: η ποίηση αυτοεξομολογείται

κι εσύ τα μάτια έχεις θλιμμένα

γεμάτα δάκρυα πικραμένα "

Σε ακούω - με προσοχή ακούω.

Υπάρχω ' δε με βλέπουν

μα με νιώθουν .

Εγώ η έκφραση

Εγώ η δημιουργία

μα αλήθεια κάθε εγώ

την οπτική του πρέπει να διαλέγει .

Ο πόνος τους γλυκός συχνά εθιστικός

η γέννα βουβή βαθιά λυτρωτική .

Τότε πια το μολύβι πέφτει .

Στον στίχο τα χαρακωμένα λόγια

φωνάζουν "η ζωή είναι το πιο μεγάλο ποίημα. "

 

Συγγραφική ομάδα μαθητών

Μήχου Μαρία

Μαυρουδή Μαριάνθη

Σολωμίδου Αθανασία

Μωυσίδου Βασιλική

 

Υπεύθυνες καθηγήτριες

Μούσα Ελένη και Ντινίδου Δέσποινα

5^ο Γυμνάσιο Σερρών

Η Ποίηση…εξομολογείται

Γεννήθηκα

για σένα, Άνθρωπε.

Για σένα.

Για να ονειρεύεσαι.

Για να δραπετεύεις

από την πραγματικότητα.

Σου προσφέρω

το κλειδί

που θα σε οδηγήσει

σε δρόμους και κόσμους μαγικούς.

Στη θάλασσα του Καββαδία.

Στην αγορά του Καφταντζή.

Στο όσο μπορείς του Καβάφη.

Σου δείχνω

τον δρόμο

της ανακούφισης,

της απελευθέρωσης.

Σου χαρίζω

το φάρμακο που γιατρεύει την καρδιά.

Σου χαρίζομαι

ως δώρο ανεκτίμητης αξίας.

Πρέπει να με ταΐσεις

με λέξεις και συναισθήματα

για να μεγαλώσω

και να θεριέψω.

Εκφράζω

την ομορφιά

στα απλά και καθημερινά.

Στη σχέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.

Σ’ ένα πρωινό του κρύου χειμώνα.

Την ομορφιά

στο γέλιο των ματιών των φίλων,

σ’ ένα γλυκό βραδινό.

Στο γέλιο των αθώων παιδιών

που παίζουν αμέριμνα

δίχως να ανησυχούν για το αύριο.

Την ομορφιά

του ζευγαριού που χορεύει

κάτω από τη βροχή.

Των συναισθημάτων

που χορεύουν

μέσα από τις λέξεις.

Αποπνέω

την ηρεμία,

τη γαλήνη

του γαλανού ουρανού.

Τη γαλήνη

της θάλασσας του Ελύτη.

Γνωρίζω

τις πιο βαθιές σου επιθυμίες.

Σε καθησυχάζω.

Σε ακούω.

Σου μιλώ, δεν είσαι μόνος.

Σου δείχνω τον δρόμο.

Τον δρόμο της περιπέτειας

που ήθελες να βιώσεις ως παιδί.

Και σαν μεγάλωσες

τη βρήκες παράλογη.

Μέσα από μένα

βλέπεις πιο καθαρά.

Μέσα από μένα

αφήνεις το στίγμα σου,

το αιώνιο

σε τούτον τον κόσμο.

Μέσα μου χάνεσαι.

Είμαι η Μελωδία.

Η Ευαισθησία.

Είμαι το Πάθος.

Η Ιδέα, η Επιθυμία.

Είμαι η Φωνή, η Κραυγή.

Μέσα από το άψυχο χαρτί

Παίρνω ΖΩΗ.

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:

1. Αμασιαλίδου Βαρβάρα

2. Γαβριηλίδου Άννα - Μαρία

3. Κανέλη Άννα - Μαρία

4. Καπετάνη Σοφία

5. Κλέτσα Ελένη - Βαΐα

6. Μπαλουκτσή Μαρία - Ελένη

7. Νουνοπούλου Μαρία - Άννα

8. Παπαδοπούλου Δανάη

9. Σαμολαδά Βαρβάρα

10. Σωτηροπούλου Σοφία

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΕΣ:

Ελένη Πετρομελίδου, Φιλόλογος, Αικατερίνη Κλούρα, Αγγλικής Φιλολογίας.

Μουσικό Σχολείο Σερρών

Στην ανασκαφή

Σκαφτιάδες χειροδύναμοι

Μεταλλωρύχοι με καρβουνιασμένα χέρια

Αιωνόβιοι χρυσοθήρες οι ποιητές.

Σκάβουν στα σκοτεινά χάη και στα ανήλιαγα για εντόσθια αισθήματα.

Μες στις σπηλιές του νου και τις αβύσσους περνά η ζωή τους..

Κι εκείνοι σκάβουν…

Με χέρια πληγιασμένα ψάχνουν για Φως

Αναζητούν το ελάχιστο.

Φτωχή συχνά η συγκομιδή

Σκουπίδια, πέτρες κι απορρίμματα, κλαδιά και φύλλα μουχλιασμένα.

Και εκείνοι σκάβουν πιο βαθιά..

Ώσπου μια λέξη λαμπερή, σπινθηροβόλα, πολύτιμο πετράδι,

Φεγγοβολά δειλά

Σαν βρέφος εύθραυστο την περιθάλπουν

Υφαίνουν λίκνο από μεταξωτό χαρτί

Κι εκεί απαλά την αποθέτουν, πλάι σε άλλες

 

Λέξεις, μικρές πυγολαμπίδες, βγαίνουν απ’ τις σπηλιές

Γεμίζουν το στερέωμα

Σκορπίζουν φως στις νύχτες των ανθρώπων

Αποστρέφουν το βλέμμα από σκιές και είδωλα οι Δεσμώτες

Γράμματα ουράνια σώματα φέρνουν κοντά τους τις Ιδέες.

Χορταίνει η ψυχή Αλήθειες!

 

Κι οι ποιητές ακούραστοι ξαναπιάνουν την ανασκαφή

Ένα χαμόγελο αχνοφέγγει τώρα στα κουρασμένα τους πρόσωπα..

Συγγραφική ομάδα μαθητών/τριών

Βουκάντζη Φωτεινή, Καφεστίδου Νίκη, Μανώλη Τατιάνα, Μονόχειρ Δημήτρης, Μπαδέκα Κατερίνα, Ντικιάδη Φενίνα, Σεδαρίδου Κατερίνα, Σκόδρα Βασιλική, Τζαχείλη Κατερίνα, Τζιμπίρη Αρετή.

Συντονίστρια: Χατζοπούλου Ειρήνη, Φιλόλογος

4^ο Λύκειο Σερρών

 

ΑΣΤΕΡΙΑ

Της μαθήτριας Μακρή Νίκης

 

Ένα παιδί κοιτάει τ’  αστέρια

Σκέφτεται τι να υπάρχει εκεί

Γεμάτο με όνειρα και γέλια

Κάνει στο πεφταστέρι μια ευχή

 

Βλέπει τ’  αστέρια ένας έφηβος

Αλλά τόσο δεν τον απασχολούν

Να κλειστεί σπίτι είναι έτοιμος

Μα θα ανεβάσει στόρυ να τα δουν

 

Βλέπει τ’  αστέρια ένας μεγάλος

Αλλά ταυτόχρονα δεν τα βλέπει

Στο μυαλό του ο ουρανός άλλος

Γεμάτος με ευθύνες και «πρέπει»

 

Μεγαλώνοντας άλλος ο κόσμος

Φαντάζει πιο δύσκολη η ζωή

Αλλά της ευτυχίας ο τρόπος

Είναι να τη βλέπουμε σαν παιδί

 

ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ

Tης μαθήτριας Μακρή Νίκης

 

Το μυαλό τέχνη αφηρημένη

Εμεις αδύναμα θύματά της

Από το χάος κυριευμένοι

Μας καταπίνει η γκρι σκιά της

 

Εμείς θύματα των αισθήσεων

Ανεξέλεγκτων συναισθημάτων

Σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων

Παραπλανητικών αρωμάτων

 

Θύματα εσφαλμένης λογικής

Ανεξέλεγκτης πληροφορίας

Και τραγικοί αφελείς μάρτυρες

Της λάθος γραμμένης ιστορίας

 

Τα θερμά κάνουμε θερμότερα

και τα ψυχρά ακόμα πιο ψυχρά

πια βλέπουμε τα περισσότερα

με χάος και άγνοια αγκαλιά

 

Ένα χάος μη δημιουργικό

που δεν μπορεί να μας εξελίξει

αλλά, μάλιστα καταστροφικό

που στη σύγχυσή μας θα μας πνίξει

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΥΓΗ

Tης μαθήτριας Μακρή Νίκης

 

Τα ψηλά δεντράκια χάθηκαν

Σκοτείνιασε ο λαμπρός ήλιος

Ωραία άνθη μαράθηκαν

Όταν μαράθηκε εκείνος

 

Νιαούρισαν οι γάτες έξω

Μία σαν μαύρη μελωδία

Που έμοιαζε στο μαύρο πέπλο

Που σκέπασε την εκκλησία

 

Ήτανε πάντα φωτός πηγή

Μα τον κατάπιε το σκοτάδι

Σε μια τελευταία αυγή

Και ένα τελευταίο βράδυ

 

Μαζί με κείνη την ανάσα

Έφυγε του τόπου η χαρά

Και των παλιών στιγμών η ταράτσα

Στο πένθος δε δίνει γιατρειά

 

Γιατρειά δε δίνει ο χρόνος

Ούτε η ωραία τελετή

Και της γυναίκας του ο πόνος

Θα την στείλει να τα βρει εκεί

 

ΜΝΗΜΗ

Tης μαθήτριας Μακρή Νίκης

 

Χίλια δυο λάθη

χίλιες δυο φωνές

μέσα στο σκοτάδι

ώριμες, παιδικές

 

Άνθρωποι χάθηκαν

κι έμειναν στο χτες

άνθρωποι κάηκαν

σε άδειες φωτιές

 

Θλιβερό τραγούδι

και θλιβερή φωνή

άρχισε να σβήνει

να γίνεται σιωπή

 

Η μεγάλη θλίψη

μακρινή φαντάζει

ξέχασαν την κρίση

η μνήμη κουράζει

 

Ξέχασαν το κλάμα

τ’ αδέλφια που θρηνούν

θυμούνται μονάχα

τον τρόπο να ξεχνούν

 

Η ΕΙΚΟΝΑ

της μαθήτριας Ζερβίδου Ειρήνης

 

Φθορά, ψυχρό και απρόσωπο

όλα συνδυασμένα

ο νους του ανθρώπου και η ψυχή

Πολύ πιο μπερδεμένα

 

Μα αν σε βάθος ερευνήσεις

την ψυχή αυτού του ανθρώπου

την επικριτικότητα αφανίσεις

με κάποιον περίεργο τρόπο

 

Την οικειότητα θα βρεις

εξίσου τη συμπόνια

ένα συναίσθημα συγκίνησης

όπως προσδίδει η εικόνα

 

Άρα ο νους και η ψυχή

τι θυμίζουν τελικά;

Κάτι ψυχρό μουντό και απρόσωπο

ή κάτι παραπάνω από αυτά;

 

ΜΗ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙΣ

Της μαθήτριας Παρασκευά Εύας

 

Αγχώνομαι όταν γράφω ποιήματα

Αγχώνομαι για τον αν θα σου αρέσουν

Αγχώνομαι γενικά για το αν αρέσω

Αγχώνομαι για το πώς με βλέπεις

Αγχώνομαι όταν με κοιτάς

Μη με κοιτάς

Δε θέλω να ασχολείσαι μαζί μου

Ή μάλλον αυτό θέλω

Ή και όχι…

Αγχώνομαι γιατί είμαι αναποφάσιστη

Αγχώνομαι γιατί σκέφτομαι πολύ

Αγχώνομαι γιατί σκέφτομαι πολύ για σένα ενώ εσύ δε σκέφτεσαι για μένα

Αγχώνομαι για το πού πάω

Αγχώνομαι γιατί δεν είμαι ασφαλής

Αγχώνομαι γιατί νομίζω πως μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου

Αγχώνομαι γιατί μάλλον αυτό δεν ισχύει

Γιατί δεν ισχύει:

Δεν είμαι δυνατή;

Μάλλον όχι τόσο όσο αυτός που θέλει να με γυρίσει σπίτι, για να είμαι ασφαλής

Μα… το είπα και πριν

Δεν είμαι ασφαλής

Ή μάλλον δε νιώθω ασφαλής

Αγχώνομαι για τους φίλους μου

Ακόμα και γι αυτούς που δεν πιστεύουν ότι τους σκέφτομαι

Αγχώνομαι και για αυτούς που δεν είναι φίλοι μου

Ή που ήταν κάποτε και τώρα όχι

Αγχώνομαι για μένα

Αγχώνομαι που δεν είμαι αγχώδης

Αγχώνομαι που δεν βρίσκω εμένα σε κάποιον άλλον

Ή μάλλον αυτό δεν θα ήταν λογικό να συμβεί

Εγώ όμως θα ήθελα να συμβεί

Γιατί εγώ είμαι τέλεια

Ή νομίζω πως είμαι τέλεια

Ή απλά θέλω να νιώθω τέλεια…

Μη με κρίνεις

 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ

Της μαθήτριας Τέζα Χρυσσιάνας

 

Χάος! Όπου κι αν δω υπάρχει χάος!

Και εγώ μέσα σε αυτό παλεύω

Παλεύω να σωθώ!

Κι ο κόσμος γύρω κοιτά

Μόνον κοιτά και κρίνει,

με ένα βλέμμα απρόσωπο κι απάνθρωπο

που κανείς δεν καταλαβαίνει το γιατί.

Γιατί: Γιατί άραγε ο κόσμος είναι τόσο κακός;

Χάος μέσα μου! Χάος κι έξω μου!

Και εγώ μέσα σε όλα αυτά πρέπει να βρω ισορροπία

Μα αξίζει άραγε να ασχοληθώ;

 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ…

Του μαθητή Τσελέπη Στράτου

 

Είναι κάποιες μέρες που νιώθεις τη γαλήνη

να πολεμά, να μάχεται, να σκοτώνει την οδύνη.

 

Είναι κάποιες μέρες που νιώθεις την ηρεμία

που είναι και αυτή έτοιμη να διώξει τη δυστυχία.

 

Όμως είναι κάποιες μέρες που έρχεται φθορά

που σου στερεί τα όνειρα και σου κόβει τα φτερά.

 

Είναι κάποιες μέρες που σε κυνηγάει η ταραχή

λες και είναι έτοιμη να σου στοιχειώσει τη ζωή.

 

ΦΘΟΡΑ

Της μαθήτριας Φακή Κέλλυς

 

Φθορά είναι η οργή

συσσωρευμένη μέσα

στο σώμα μιας γυναίκας.

Φθορά είναι το χάος

των πινελιών, σκιών και γραμμών

που πνίγουν την κοπέλα

σε έναν χείμαρρο χρωμάτων.

Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί:  Αναστασιλάκη Παναγιώτα, Φιλόλογος, Αναστασία Μήκα, Φιλόλογος.

Αριστοτέλειο Εκπαιδευτήριο

 

Ο πρώτος και τελευταίος χορός

Το λιμάνι της ψυχής μου το βρήκα στα χείλη σου

Σε κύματα συναισθηµάτων η καρδιά πλέει

Κάτω από΄ το φως του φεγγαριού μια σπίθα γεννιέται

Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια και εμείς βρισκόμασταν στην απόλυτη γαλήνη.

Ο µοναδικός παράδεισος που επιθυμώ είναι η αγκαλιά σου.

Οι πύλες της καρδιάς μου άνοιξαν το πρώτο μας αυτό βράδυ.

Να το ξανά εκείνο το ακατανόμαστο συναίσθηµα που μου πυροδοτεί το έντονο

άγγιγμα σου.

Το χάδι της συνάντησης σταματάει τον χρόνο.

Εσύ άλωσες το κάστρο της ψυχής µου και με τον πρώτο τον χορό παραδόθηκα σε

Εσένα.

Χορεύοντας σαν να είναι η πρώτη φορά, άγνωστα συναισθήµατα ανθίζουν.

'Ενα έντονο φως γεννιέται στα σκοτεινά µέρη της ψυχής μου.

Κοιτώντας τον έναστρο ουρανό, ένα αστέρι ξεχώρισε, το πιο λαµπερό, το πιο

θελκτικό, το πιο γλυκό.

Σαν τον καυτό ήλιο αδιάκοπα με προστατεύεις και με την πρώτη ηλιαχτίδα κάτι

πρωτόγνωρο ανθίζει.

Μέσα στο σκοτάδι και στην μονοτονία της ζωής, εμφανίστηκες εσύ σαν τσουνάμι

στην ψυχή μου

Με ένα σου φιλί τώρα πετώ μακριά.

Σε κοίταξα στα μάτια πριν καν με ακουμπήσεις τον κόσμο είδα γύρω σου και του

ηλίου τη δύση.

Νιώθω πως όλος ο κόσμος μου θα γκρεμιστεί αν αυτή η αγκαλιά γίνει πλέον μια

Ανάμνηση.

 

5^ο Λύκειο Σερρών

Ο ιχνηλάτης ποιητής

 

Σου πήραν την ελευθερία

σαν πουλί μέσα στο κελί; 

Η σκέψη μέσα από τα μπλε

σα θάνατος μου μοιάζει.

Βαρύ και το σεντόνι που κρατώ

με τη νεκροκεφαλή να με κοιτάζει.

Μα τότε γίνε ποιητής,

άνοιξε τα φτερά σου

πάνω από κάθε κορφή,

γιατί εσύ που ξέρεις τι θα πει ζωή,

ξέρεις ότι πέρα από τα δεσμά και το κατεστημένο

κρύβεται πάντα και ένα θέλω

 

Ταξιδεύει η ψυχή

σκυμμένη, σκεπτική, χωρίς φωνή

χωρίς προκαθορισμένη διαδρομή

χωρίς να ξέρω πού θα βγει.

 

Μα τότε γίνε ποιητής,

και σαν ιχνηλάτης πάνω στη γη

αναζητώντας την αληθινή ψυχή,

θα προσπεράσεις τα κρανία

και θ’ ακολουθήσεις μια πορεία

μ’ ελπίδα για την κοινωνία.

 

Τη μοίρα μου δεν αφήνω στην τύχη της πια, 

αρχίζω και ψάχνω τι θα κάνω μετά. 

Με τα χέρια μου σκάβω, σηκώνω, τραβώ 

τα δεσμά μου να σπάσω

ιχνηλάτης να γίνω 

έναν σκοπό, για να βρω.

 

Ομάδα μαθητών:

Αντώνης Ζάπριος Γ1

Φωτεινός Παπαϊωάννου Γ2

Δαμιανή Γεωργιάδου Γ1

Στέλλα Δούζη Γ1

Κατερίνα Θεοδωρακάκου Γ1

Υπεύθυνες καθηγήτριες: Καραθανάση Μαρία, Γεωργίου Αθηνά

 

2^ο Λύκειο Σερρών

Snow White’s Darkness

 

Κάπου εκεί στο δάσος

πεσμένη μια Χιονάτη.

Δίπλα της ένα σάπιο μήλο

Εκεί που το λευκό συναντά το σκοτεινό.

Και η Χιονάτη σκοτεινιάζει.

Τρέχει να προλάβει τώρα,

πριν εξαντληθούν οι μέρες.

Γύρισε την κλεψύδρα, πέρασε η στιγμή,

θέλει να την νιώσει, να την αισθανθεί

Ο χρόνος γρήγορα κυλάει

και περνάνε οι εποχές,

για κανέναν δε γυρνάει.

Πότε πέρασε το χθες;

Φοβάται πως η ζωή της δεν θα είναι σαν αυτή του μαρμάρου.

Φοβάται πως ποτέ δε θα είναι όπως είναι τώρα.

Θα αλλάξει.

Όπως ο Ντόριαν Γκρέι, θέλει να μείνει πάντα νέα...

υγιής.

Φοβάται την αλλαγή.

Δε θα είναι ποτέ τόσο τέλεια, όσο το μάρμαρο.

Τόσο λαμπερή, τόσο ιδανική, τόσο μη ανθρώπινη.

Καθώς μεγαλώνει τα όνειρά της μικραίνουν

Καθώς μεγάλωνε συνειδητοποιεί....

Και οι ευκαιρίες χάνονται.

Τα όνειρα χάνονται.

Ο χρόνος περνάει,

η Χιονάτη γερνά...

Το φως του ήλιου θα σβήσει ή όχι;

Η φθορά του χρόνου είναι μικρή ή μεγάλη;

 

Ο θάνατος , η μόνη βεβαιότητα

και το αίτιο, η φθορά.

Τι είναι αυτό που ο άνθρωπος έχει όταν γεννιέται;

Τι είναι αυτό που ο άνθρωπος χάνει όταν πεθαίνει;

Μήπως οι παιδικές χαρές και τα έγχρωμα μυστήρια,

που ένα ένα αποκαλύπτονται στον πιο εξαντλητικό χορό;

Μήπως οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες

που της ξεχειλίζουν την καρδιά μέχρι να μην αντέχει άλλο πια;

Μάλλον είναι εκείνη η κρίση που παθαίνει

όταν τα γόνατά της πονούν και ψάχνει

ανάμεσα σε χιλιάδες προσωπεία,

το δικό της.

Μπορεί να είναι εκείνο το συναίσθημα απόγνωσης

στις τελευταίες της πνοές,

που συνειδητοποιεί

πως όταν μαθαίνει ότι το είχε, το έχει ήδη χάσει.

Είναι εκείνο που τρέχει και κυνηγά.

Αλλά ποτέ της δεν θα το φτάσει.

 

Το ποίημα της ομάδας του σχολείου μας γράφτηκε συνεργατικά και διαβάστηκε από την μαθήτρια της Α' Σωτηρία Σαββοπούλου.

Υπεύθυνες καθηγήτριες:

Κατερίνα Βλασιαδου,

Τάνια Ζουρνατζή,

Φανή Κεχαγιά,

Νανά Κουρτίδου,

Γιούλη Μπόλλα,

Λία Τερζούδη

Αρετή Χρήτη

1ο ΓΕΛ ΣΕΡΡΩΝ

ΓΥΝΑΙΚΑ

Στο φως σου χάνεται η αγάπη των ματιών σου

κόκκινο το αίμα,κόκκινο το πάθος,πορφύρα,κουφάρι της ψυχής σου

Σκοτάδι ο άνεμος,θάνατος η καρδιά

Αγάπη,Έρωτας,Έγκλημα,Φυλακή των σπλάχνων σου

Κόκκινη φλόγα,ένα μεγάλο σφάλμα

μαχαίρι στην καρδιά,στου πάθους το αλώνι σιγοκαίει ένα κλάμα

Η μνήμη του νεκρού πορφύρα και αίμα στα μάτια της

θλίψη της λάθος στιγμής του πόθου σφάλμα

Γυναίκα,ένα πλάσμα γεμάτο συναισθήματα

που κάθε στιγμή μπορούν να την πληγώσουν.

Γυναίκα καλλιτέχνης της ζωής

αλλά και Μούσα της αγάπης

Τι κι αν πάντα απομένει κάπου εκεί προς την καρδιά

μια ρωγμή βαθιά ανοιγμένη και σπασμένα δυο φτερά

Μπόρεσαν να την κάνουν να σωπάσει

αλλά δεν κατάφεραν να αλλάξουν την αλήθεια της

Το κόκκινο βαθιά στα μάτια της χτυπά

κοιτάει ψηλά στον ουρανό τα λόγια του μετρά

και σαν ο ήλιος ξεπροβάλλει

η θλίψη της την διαπερνά.

Γυναίκα εσύ, πηγή του κόσμου όλου.

Συντακτική ομάδα μαθητριών:

Αντωνίου Γεωργίας

Άτσαλου Μυρτώ

Γεωργιάδου Χρύσας

Δούκα Σοφία

Καραντινίδου Αναστασία

Οικονόμου Φωτεινή

Πάππου Νικολέτα

Πάσχου Ελεάνα

Τσεπελή Αντωνία

Τσεπελή Μελίνα

Χριστοφορίδου Ηλέκτρα

ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ:

Κίτσιου Ελένη-Στόικου Έλενα

1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης. Σέρρες, 23 έως 26 Νοεμβρίου 2023

 Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Σερρών διοργανώνει και σας προσκαλεί στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης στις Σέρρες (23 έως 26 Νοεμβρίου 2023).

_________________________________________________________________________

Οι Ποιητές και Ποιήτριες που συμμετέχουν στα Workshops  με τους μαθητές των σχολείων της πόλης μας
Claus Ankersen (Δανία)
Philip Meersman (Βέλγιο)
Selahattin Yolgiden (Τουρκία)
Μαρία Λαϊνά
Χρήστος Κούκης
Χλόη Κουτσουμπέλη
Κώστας Κρεμμύδας
Τριαντάφυλλος Κωτόπουλος
Κώστας Θ. Ριζάκης
Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

_________________________________________________________________________

Οι Ποιητές και Ποιήτριες που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ
Γιώργος Αλισάνογλου
Παναγιώτης Αργυρόπουλος
Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου
Σύλβα Γάλβα
Βάλια Γκέντσου
Κατερίνα Γκιουλέκα
Γιώργος Δελιόπουλος
Ελένη Δημητριάδου Ευφραιμίδου
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου
Κλεονίκη Δρούγκα
Ιωάννα Ευθυμιάδου
Ξανθίππη Ζαχοπούλου
Διονυσία Ζήκα
Χρυσάνθη Ιακώβου
Ειρήνη Ιωαννίδου
Κωνσταντίνος Καλοποδάς
Αλκμήνη Καισαρίδου
Φωτεινή Καπελλάκη
	Καραθανάση Μαρία
Αναστασία Καραογλάνη
Ανδρέας Καρακόκκινος
Χριστίνα Καραντώνη
Δώρα Κασκάλη
Πασχάλης Κατσίκας
‘Eλσα Κορνέτη
Δημήτρης Π. Κρανιώτης
Κατερίνα Λιάτζουρα
	Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
Αγγέλα Μαντιού
Αγγελής Μαριανός
Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Μπανά Πολύνα
Κωνσταντίνος Μπούρας
Μαργαρίτα Παπαγεωργίου
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Ελένη Α. Σακκά
Αντώνης Δ. Σκιαθάς
Ελένη Τζατζιμάκη
Τρούλη Γεωργία
Λίλια Τσούβα
Ρία Φελεκίδου
Δήμος Χλωπτσιούδης
Δήμητρα Χατζηκυριακίδου