Παρουσίαση του Βιβλίου του Χρ. Σαμαρά

0 σχόλια

Ήταν μια θαυμάσια βραδιά...

0 σχόλια
Την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα εορτασμού της Ποίησης, ο σύνδεσμος Φιλολόγων Ν.Σερρών και η Δημόσια Κεντρική βιβλιοθήκη  συνδιοργάνωσαν με μεγάλη επιτυχία μια βραδιά ποίησης και μουσικής αφιερωμένη στο Νομπελίστα ποιητή και ζωγράφο Οδυσσέα Ελύτη,"ο οποίος με το πολυσχιδές έργο του συνεχίζει την αδιάλειπτη παρουσία του ελληνικού ποιητικού λόγου, που μας έχει παραδοθεί από τον Όμηρο και τη Σαπφώ για να αποτυπώσει το γαλάζιο του Αιγαίου και το φως του ελληνικού πολιτισμού", όπως επισήμανε η Πρόεδρος του Συνδέσμου.
Το συντονισμό της εκδήλωσης επιμελήθηκε επιτυχώς η Ειδική Γραμματέας του Συνδέσμου,κ.Μαρία Καραθανάση, που άνοιξε την εκδήλωση με τους στίχους του ποιητή, Γ.Παυλόπουλου: «…Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν από τότε που υπάρχει ο κόσμος  είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.»Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.’’ Ο στίχος αυτός ορίζει και το ρόλο της ποίησης.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η κ.Ευθυμία Γεωργιάδου Κούντουρα, αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, που με μια ενδιαφέρουσα εισήγηση παρουσίασε   τα βαθύτερα νοήματα της εικαστικής τέχνης του Οδυσσέα Ελύτη. Με τα κολάζ του που σηματοδοτούν την ιστορική πορεία της Ελλάδας από την αρχαιότητα και το βυζάντιο μέχρι το σημερινό αιγαιοπελαγίτικο νησί έδειξε πως: «Μ´αόρατα δάκτυλα μας αγγίζει τον νου ο έξω κόσμος. Ακούμε σα να βλέπουμε, βλέπουμε σα ν´ακούμε. Η φιλία δύο αισθήσεων είναι  συχνά η έναρξη μιας ερωτικής ιστορίας. ´Οταν αγγίζεις βλέπεις...Ευτυχώς που τα αυτιά λαίμαργα μεγαλώνουν τον ήχο και τον μετατρέπουν σε χρώμα και που αυτό πάλι μεθερμηνεύεται σε πολλαπλές αποχρώσεις, με ισάριθμα νοήματα.»   
 «Αυτός, λοιπόν, εγώ ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας» ήταν ο τίτλος της φιλοσοφικής ανάγνωσης της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη από την Πηνελόπη Τζιώκα, Δρ. Φιλοσοφίας, Σχολικής Συμβούλου των Φιλολόγων Ν. Σερρών. Με την  προσέγγιση της αυτή μας έδειξε πως ο ποιητής «επηρεασμένος από την προσωκρατική σκέψη που την είχε αφομοιώσει ασυναίσθητα και έχοντας υιοθετήσει  τη φυσιοκρατική αντίληψη των Αιολέων προγόνων, της ιδιαίτερης πατρίδας του, έπλασε ένα μύθο με άξονα το φως και τον έρωτα έως θανάτου. «Είμαι πολύ κοντά στους προσωκρατικούς. Τη σκέψη τους την έχω ασυναίσθητά μου αφομοιώσει. Ο ίδιος ο Char στην έκδοση Battistini του Ηράκλειτου, σε μια συγκινητική του αφιέρωση, μου το αναγνωρίζει. Εξάλλου, από τους Αιολείς προγόνους μου της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Λέσβου, έχω κρατήσει τη φυσιοκρατική αντίληψη των πραγμάτων, όσο είναι δυνατή στις μέρες μας. Έπλασα ένα μύθο με άξονα το φως και τον έρωτα έως θανάτου.»
Πρωτότυπη και ειδωμένη από μια άλλη οπτική ήταν η εισήγηση του συντοπίτη μας κ. Ιωάννη Κιορίδη, Δρ. Συγκριτικής Φιλολογίας, επίσης Σχολικού Σύμβουλου των Φιλολόγων Ν. Σερρώνπου μίλησε για «τη σχέση του Οδυσσέα Ελύτη με το Λόρκα   και την επίδρασή του στον ισπανόφωνο κόσμο» .Ο κ. Κιορίδης αναφέρθηκε στα κοινά σημεία στα οποία συγκλίνει η ποίηση των δύο ποιητών αλλά και στις διαφορετικές απόψεις τους επισημαίνοντας ότι οι δυό τους «είναι εθνικοί ποιητές μα ταυτόχρονα και παγκόσμιοι˙ ύμνησαν τη χώρα τους, αλλά μίλησαν και στην οικουμενική γλώσσα της ποίησης. Ποιο είναι το νόημα της ποίησης: Λέει ο Λόρκα: «Μην με ρωτάτε για το αληθινό και το ψεύτικο, γιατί η ποιητική αλήθεια είναι κάτι που αλλάζει κάθε φορά, που μεταδίδεται με διαφορετικό τρόπο. Η ποίηση δεν αναλύεται. Η ποίηση αγαπιέται.
Ενώ ο Οδυσσέας Ελύτης λέει «Να γιατί γράφω. Γιατί η ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος. Είναι η λήξη μιας ζωής και η έναρξη μιας άλλης, που είναι η ίδια με την πρώτη αλλά που πάει πολύ βαθιά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε ν΄ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα των αντιθέτων, εκεί που ο Ήλιος κι ο Άδης αγγίζονται…».
Με το Δελφινοκόριτσο, τη Μαρίνα των Βράχων, το θαλασσινό τριφύλλι, η φιλόλογος Ζωή Ψαρρά με το Βασίλη Προδρόμου στην κιθάρα και τον Δημήτρη Σίντο στο πιάνο μας έφερε την άνοιξη, τη δροσιά του Αιγαίου, την αισιοδοξία και το φως της ποίησης του Ελύτη.
Το πολυπληθές κοινό μαγεμένο από τη μελωδική φωνή της κ.Ψαρρά και τη μουσική πανδαισία ήχων και στίχων καταχειροκρότησε την εκδήλωση.
Ήταν μια βραδιά που επιβεβαίωσε τη ρήση του Ντελακρουά ότι ‘’δεν υπάρχει τέχνη δίχως ποίηση’’. Παραλλάσσοντας το στίχο θα λέγαμε πως δεν υπάρχει κοινωνία δίχως ποίηση, αφού η ποίηση, ιδιαίτερα σήμερα που μας ταλανίζει η πολυποίκιλη κρίση, βοηθά την κοινωνία στην ισχυροποίηση και στον επαναπροσδιορισμό των στόχων της.
                                                          
                               ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
   Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                        Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ              
 ΣΥΛΙΑ ΖΕΤΤΑ                                                        ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΑΧΑΔΙΡΟΓΛΟΥ

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2012

0 σχόλια
Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν.Σερρών γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και οργανώνει εκδήλωση αφιερωμένη στο μεγάλο Έλληνα ποιητή και ζωγράφο Οδυσσέα Ελύτη που σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια στις 18 Μαρτίου 1996 αποχαιρέτησε το γαλάζιο του ουρανού και του Αιγαίου που με την ποίησή του εξύμνησε. 


Το πρόγραμμα  της εκδήλωσης




Το θεματικό τεύχος του Συνδέσμου σε ψηφιακή μορφή

0 σχόλια
Καλωσορίζουμε την ψηφιοποιημένη μορφή του θεματικού τεύχους  του "Σίρις", το οποίο βρίσκεται πλέον αναρτημένο στην ιστοσελίδα της Περιφερειακής Δ/νσης Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση εδώ
Τα κείμενα που δημοσιεύονται στο παρόν τεύχος αποτελούν τη γραπτή απόδοση προφορικών εισηγήσεων που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα που διοργανώθηκε τον Ιούνιο του 2009 από τις σχολικές συμβούλους φιλολόγων του Ν. Σερρών Ελευθερία Ζάγκα και Ζαφειρούλα Καγκαλίδου.
Το θεματικό τεύχος ανέλαβε να εκδώσει ο Σύνδεσμος Φιλολόγων και να το διανείμει σε όλες τις σχολικές μονάδες του Νομού.
Ελπίζουμε να φανεί χρήσιμο στους συναδέλφους

Παρουσίαση των βιβλίων των Γιώργου Ανδρέου-Θοδωρή Γκόνη

0 σχόλια


 Σήμερα το βράδυ στο Αμφιθέατρο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης στις Σέρρες βρέθηκα κοινωνός μιας ξεχωριστής πραγματικά εκδήλωσης. Παρουσιάστηκαν παράλληλα τα βιβλία δύο σημαντικών δημιουργών, οι οποίοι συνδέονται στενά με την πόλη μας και τους ανθρώπους της. Ο πρώτος ο Γιώργος Ανδρέου με σχέσεις αίματος, ενώ ο έτερος ο Θοδωρής ο Γκόνης με σχέσεις επαγγελματικής και ψυχικής συγγένειας.
Την παρουσίαση επιμελήθηκαν με εξαίρετο τρόπο ο Κώστας Πασχάλης και η φιλόλογος Ντίνα Παπούδα, η οποία με χειμαρρώδη και άμεσο λόγο κατάφερε να σκιαγραφήσει το περιεχόμενο του βιβλίου του Θοδωρή Γκόνη.
 Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο «Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ», αλλά  κράτησα την έκφραση της Ντίνας, πως απηχεί  μέσα από τα πεζογραφήματα του, την αναζήτηση του δημιουργού σ΄όλα αυτά που συνθέτουν ίσως την έννοια της πατρίδας. Μια έννοια ταλαιπωρημένη που βασανίζει και βασανίζεται στα χαρακώματα των λόγων και των ιδιοτελών συμφερόντων. Ποιητική η γραφή του Γκόνη, ανέφερε εμβόλιμα η αγαπητή σ΄όλους Αλεξάνδρα Μπαϊρα, συνθέτει ένα μωσαϊκό αισθήσεων  γύρω από την έννοια, γιατί με την όραση, την ακοή, την αφή και την όσφρηση  αποτυπώνουμε  την πατρίδα μέσα μας.
«Δαίμονας ξένος», ο τίτλος του μυθιστορήματος του Γιώργου Ανδρέου, ο οποίος αυθόρμητα κάλεσε τη «δασκάλα» του, την Κ. Μπαίρα να μιλήσει για το βιβλίο δίνοντας ένα πιο προσωπικό και συγκινητικό τόνο στη βραδιά. Οι μνήμες ξεπήδησαν και οι δαίμονες με την αρχαία ελληνική έννοια, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Γκόνης αναζητούνται ως ξένοι ή μη.
Και εκεί κάπου συναντήθηκαν τα έργα των δύο δημιουργών σε μια συμβολική παράλληλη εμφάνισή τους, μακριά από ατομικότητες και εγωιστικές προβολές,  όπως ομολόγησε στο κοινό, ο Γιώργος Ανδρέου παίρνοντας το λόγο.
Η βραδιά έκλεισε με μια μοναδική «συγχορδία» του λόγου των δυο δημιουργών, όταν ο συνθέτης απέδωσε μελοποιημένο απόσπασμα από το κείμενο του θοδωρή  Γκόνη. Για να μας συνεπάρει και να μας συγκινήσει ακόμη περισσότερο στη συνέχεια,  όταν τραγούδησε το τραγούδι που έγραψε ο ίδιος για τις Σέρρες το 1993, αλλά και σε παρθενικό άκουσμα το τραγούδι «Το κυπαρίσσι στο Προδρομούδι», σε στίχους του Γκόνη.
Αληθινά μοναδική εμπειρία για τους εκλεκτούς που συμμετείχαν στην αποψινή μυσταγωγία στο αμφιθέατρο της ΔΚΒΣ.
Όταν βγήκα στο δρόμο της επιστροφής, το τοπίο ομιχλώδες και υγρό, ο ουρανός με ροζ άχλη να με σκεπάζει και εγώ να σκέφτομαι αν τελικά αγαπάς αληθινά κάτι που χάνεις ή που δεν είναι ποτέ δικό σου; Ένιωθα την  πόλη να μου χαμογελά με ηδυπαθές μειδίαμα, αφού απέλαυσε την αγκαλιά ενός «ξενιτεμένου» και ενός «εραστή»…
Περιμένω τώρα τη συνάντηση με τα βιβλία…  
Σύλια Ζέττα

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ :ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΟΥΤΖΑΝ - ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟΥ

0 σχόλια

 Η Ελισάβετ Μουτζάν - Μαρτινέγκου, η πρώτη Ελληνίδα πεζογράφος, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1801 (αρχές του 19ου αιώνα) και πέθανε το 1832, στα 31 της χρόνια. Η ζωή της και η αυτοβιογραφία της, αποτελεί μια κραυγή διαμαρτυρίας, για τους βάρβαρους τρόπους διαπαιδαγώγησης των γυναικών της αριστοκρατίας στη Ζάκυνθο, την εποχή αυτή. Η μορφή της Ελισάβετ σκιαγραφεί έναν άνθρωπο, που ήθελε όσο τίποτε άλλο να εκφραστεί ελεύθερα, να μιλήσει και του έκλειναν το στόμα. Δεν της επιτρέψανε ποτέ να βγει μονάχη στο δρόμο, να περπατήσει, να αντικρίσει το φως και τους ανθρώπους. Τις σπάνιες φορές που βγήκε, τη συνόδευαν πάντα οι γονείς της. Σχολείο δεν πήγε. Ενώ ο αδελφός της γύριζε και σπούδαζε στην Ευρώπη, η Ελισάβετ ζούσε φυλακισμένη στο σπίτι της στη Ζάκυνθο. Τέσσερα χρόνια πριν το γάμο της μ' έναν άνθρωπο που δεν αγαπούσε και δεν είχε δει καν, δεν είχε βγει ούτε μια φορά.
"Όσο ζούσε, λαχταρούσε να ιδεί τα όσα έγραφε τυπωμένα. Μα πέθανε στα 31 της χρόνια, δίχως να ιδεί το όνειρό της να πραγματοποιείται. Και τα χειρόγραφά της, καταχωνιάστηκαν ύστερα από το θάνατό της, πενήντα ολόκληρα χρόνια. Στα 1881 ο γιος της, ο ποιητής Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος δημοσίεψε την αυτοβιογραφία της μόνο. Μα κι αυτή κουτσουρεμένη"

Το 1947 ο Ζακυνθινός λόγιος, Ντίνος Κονόμος, βρήκε τα χειρόγραφά της και υποσχέθηκε στην μνήμη της, να τα δημοσιεύσει. Με τους σεισμούς όμως και την πυρκαγιά του 1953 τα χειρόγραφα της Μαρτινέγκου, γύρω στα 30 κομμάτια που τα φύλαγε ο Κονόμος στο σπίτι του, έγιναν στάχτη.
Αργότερα το Μάρτιο του 1956, την Αυτοβιογραφία της Ελισάβετ, το μόνο έργο της που διασώθηκε, επιμελήθηκε και δημοσίευσε ο ιστορικός και συγγραφέας Κ. Πορφύρης...
Η Αυτοβιογραφία της Ελισάβετ Μουτζάν - Μαρτινέγκου, είναι ένα λογοτεχνικό κείμενο, που παρ' όλα τα 163 χρόνια που έχει στη ράχη του, δεν έχασε τίποτα από τη φρεσκάδα του. Μέσα απ' αυτό ξεπηδάει, η δραματική μορφή ενός ανθρώπου, "που πάλεψε μονάχη της ενάντια στις βάρβαρες συνθήκες της εποχής της και της τάξης της, που συνειδητοποίησε τη σκλαβιά της και φώναξε, για τον ξεσκλαβωμό του ανθρώπου. Και μια που τα προβλήματα άλλαξαν μόνο μορφή, μα στη βάση τους παραμένουν άλυτα, η Αυτοβιογραφία της Μαρτινέγκου, παραμένει και σήμερα επίκαιρη"
Ως προς τη λογοτεχνική αξία του έργου της, μπορούμε να πούμε, πως το κείμενο διακρίνεται από Αφέλεια και απλότητα, συναισθηματισμό και αυθορμητισμό, δραματικότητα και λυρισμό. Το γράψιμό της, είναι απαλό, βελούδινο "Είναι στιγμές που γίνεται ένα αέρινο ποιήμα. Πολλές φορές έχει μια συναρπαστική δύναμη, ένα δραματικό λαχάνιασμα, που αρπάζει και παρασέρνει τον αναγνώστη στο τρέξιμό του, όπως π.χ. στο επεισόδιο της φυγής από το σπίτι και του γυρισμού"
Οι ιδέες της αποτελούν απήχηση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης για τα δικαιώματα του ατόμου και ιδιαίτερα της γυναίκας. Οι ιδέες της για τη σκλαβιά της γυναίκας και για τα δικαιώματα στη ζωή, η θέση της στην κοινωνία, είναι ιδέες ξεκάθαρες μέσα της. Τις έχει συνειδητοποιήσει και τις διακηρύχνει. Οι ιδέες αυτές, δίνουν στην Ελισάβετ, τη θέση του προοδευτικού διανοούμενου, διαφωτιστή και κήρυκα των δικαιωμάτων του ατόμου. Ειδικότερα όμως οι ιδέες της για τη γυναίκα, την ανεβάζουν στο ύψος του προδρόμου του αγώνα για την απελευθέρωση της γυναίκας.. 163 ύστερα από το θάνατό της, το έργο της έρχεται να εκπληρώσει αυτό που λαχτάρησε η δημιουργός του: να ωφελήσει την ανθρώπινη εταιρία..


Αποσπάσματα από την Αυτοβιογραφία της θα βρείτε στη διεύθυνση: http://www.museduc.gr/docs/new/fakelos_mathiti_G-gimnasiou_3_martinengou.pdf

 

ΣΙΡΙΣ - SIRIS Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template