ΤΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ" ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

0 σχόλια

Το 2013 θα γιορτάσουμε τα 100χρονα από την ένωση των Νέων Χωρών με τη μητέρα Ελλάδα. Προτείνουμε λοιπόν  ένα ταξίδι στην ιδιαιτερότητα της ιστορίας της περιοχής μας μέσα από τη ματιά της λογοτεχνίας. Περιμένοντας προτάσεις, κάνουμε την αρχή με την επόμενη παρουσίαση.

“Μαύρος Μακεδών” του Θανάση Σκρουμπέλου   εκδόσεις Τόπος ,2010
  (Ανάρτηση στο ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ από Πατριάρχης Φώτιος,  http://vivliocafe.blogspot.com/2011/05/blog-post_20.html)  
 
Οι Βαλκανικοί πόλεμοι, επειδή θεμελίωσαν λίγο πολύ τον σύγχρονο χάρτη στη Χερσόνησο του Αίμου, ήταν και είναι κομβικό σημείο ανάδειξης των σχέσεων μεταξύ των βαλκανικών λαών.  Οι τόποι οι οποίοι βρίσκονται σε μεταιχμιακά σημεία ή κατοικούνται από πολλούς λαούς είναι πρόσφοροι χώροι για μυθιστορήματα που θέλγονται απ’ αυτήν την ανάμιξη φυλών και επιζητούν να αξιοποιήσουν την πανσπερμία για να γεννήσουν –ειδικά στη μεταμοντέρνα εποχή της υβριδικότητας- πλοκές όπου ο διπλής καταγωγής άνθρωπος αποτελεί κομβικό σημείο της δράσης. Η Θράκη του Γ. Βιζυηνού γέννησε τον Μοσκώβ Σελήμ, η Κρήτη της Ρ. Γαλανάκη τον Ισμαήλ Φερίκ πασά και η Μακεδονία του Θ. Σκρουμπέλου τον Σελήμ.
 Όπως στο Βίσιεγκραντ του Ίβο Άντριτς (“Το γεφύρι του Δρίνου”) συμβιώνουν πριν από τις μεταξύ-τους συγκρούσεις ποικίλοι λαοί και θρησκείες των Βαλκανίων, όπως στη Μακεδονία του Δ. Κούρτοβικ(“Τι ζητούν οι βάρβαροι;”) την εποχή των Βαλκανικών πολέμων οι σχέσεις των όμορων λαών δοκιμάζονται, έτσι και στο Μοναστήρι της ίδιας εποχής ο Σκρουμπέλος δημιουργεί μια πολυφωνία οπτικών γωνιών, διαφορετικής εθνικής προέλευσης, για να πλαγιοκοπήσει ζητήματα εθνισμού και εθνικισμού, προσωπικών και συλλογικών συμφερόντων, μεγαλοϊδεατισμού και υπόγειας διπλωματίας. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι είναι εντέλει πολύ πρόσφορος χρόνος για να ανατάμουμε τη σύγχρονη βαλκανική πραγματικότητα (δες αντίστοιχα το μυθιστόρημα της Χουζούρη “Σκοτεινός Βαρδάρης” και το έργο της Κακούρη “Ξιφίρ φαλέρ”).
 Ο Σελήμ είναι ο διγενής που γεννήθηκε από τούρκο πατέρα και κρητικιά μάνα, μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια αλλά είχε ελληνική συνείδηση, ήταν μαύρος αλλά πίστευε στο ελληνικό-του αίμα. Από την άλλη είναι ο Μανολιός, που φεύγει από την Κρήτη προκειμένου να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, και ο Στόγιαν, που οραματίζεται τη Μεγάλη Βουλγαρία από τον Εύξεινο πόντο μέχρι το Μοναστήρι και από τον Δούναβη ώς το Αιγαίο. Είναι εκπρόσωποι αντίστοιχα του Μεγάλου Ασθενούς, δηλαδή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και δύο ανερχόμενων χωρών, της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, οι οποίες στις αρχές του 20ού αιώνα προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τη παρακμή της Υψηλής Πύλης για να επεκτείνουν τα εδάφη-τους. 
 Η πολυφωνία του βιβλίου είναι έντονη. Ο καθένας μέσα από τη δική-του αφήγηση εκφράζει τα όνειρα όχι τόσο του εαυτού-του όσο του έθνους-του στην αρχή της ύπαρξής-του. Οι Οθωμανοί που θέλουν να γίνουν Τούρκοι, οι Έλληνες που θέλουν να ξανακτίσουν το παλαιό μεγαλείο με βασικό όχημα την ιστορία και την αίγλη-της και τέλος οι Βούλγαροι που ονειρεύονται τη μεγάλη πατρίδα.

Η σημειολογία του μυθιστορήματος ξεκινά ήδη από τον τίτλο, συνεπικουρούμενο κι από τη φωτογραφία του μαύρου παιδιού ντυμένου στη μακεδονική τοπική φορεσιά, όμοια μ’ αυτή που θυμόμαστε να φορά ο Παύλος Μελάς. Ο Ρ. Μπαρτ για μια ανάλογη φωτογραφία ενός έγχρωμου μικρού Γάλλου, ντυμένου στρατιωτικά, που χαιρετά τη γαλλική σημαία είχε επισημάνει τη βαθύτερη σημασία στην έννοια της γαλλοσύνης που περιλαμβάνει όλα-της τα παιδιά, λευκά και μαύρα. Με την ίδια λογική, αν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ξανθός, ο σύγχρονος Σελήμ είναι μελαμψός αλλά θαυμάζει τον πρόγονό-του και συνειδησιακά είναι το ίδιο Μακεδόνας μ’ αυτόν. Η “μακεδονοσύνη” δεν είναι γνώρισμα του αίματος ούτε του γενέθλιου τόπου αλλά της βαθιάς αίσθησης της πατρίδας, που ενέχει την ιστορία, τη γλώσσα, την κουλτούρα και πάνω απ’ όλα την αντίστοιχη ιδεολογία.

Βασικό πλεονέκτημα του μυθιστορήματος είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργεί στηριγμένη σε ρεαλιστικά στοιχεία και σε ενδελεχείς λεπτομέρειες που αποτυπώνουν με πλήρη αληθοφάνεια την εποχή. Κι ενώ αυτό συμβαίνει και σε άλλα ιστορικά μυθιστορήματα, ο Σκρουμπέλος καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη να μεταπηδά μέσα στο κείμενο και να νιώθει κομμάτι της ιστορίας, σαν να τα βλέπει μπροστά-του παραστατικά και ζωντανά σαν σε θέατρο.

Ωστόσο θα ήθελα να εντοπίσω μια αναντιστοιχία μεταξύ της μορφής και του περιεχομένου, μεταξύ της πολυεστιακής αφήγησης και της ιδεολογίας που απορρέει. Αν η πολυφωνία αποσκοπεί στην ουδετερότητα και στην επιμέρους εξήγηση της οπτικής γωνίας του καθενός, αν δηλαδή οι τρεις προοπτικές (ελληνική, τουρκική και βουλγαρική) θέτουν μπροστά στον αναγνώστη τα προβλήματα και τους στόχους της καθεμιάς, τότε πώς αυτό δεν εκφράζεται και στο δίκιο που τελικά κατανέμεται στην καθεμία; Από τη μία, ο Τούρκος Σελήμ είναι μισός Έλληνας, ο οποίος μάλιστα έχει ελληνική συνείδηση, και επομένως η αναλογία είναι 1,5/3 Ελλάδα, 0,5/3 Τουρκία και 1/3 Βουλγαρία. Από την άλλη, ο Βούλγαρος βιώνει το δίλημμα ανάμεσα στην ιδιωτική συμπάθεια και το εθνικό συμφέρον, που τον κάνει να προδώσει φίλους και πρώην γείτονες ή ευεργέτες και ο Σελήμ μοιράζεται ανάμεσα στην πατρική μουσουλμανική-του συνείδηση και την ελληνική-του ψυχή, ενώ μόνο ο Έλληνας Μανολιός είναι σταθερός σε μια συγκεκριμένη αταλάντευτη θέση πατριωτισμού, η οποία σκιάζεται εν μέρει από τον έμμισθο σκοπό για τον οποίο ανέβηκε στη Μακεδονία από την Κρήτη.


  Εντέλει ο Σκρουμπέλος έγραψε ένα βιβλίο που ξαναβαφτίζει την ιστορία με τα σύγχρονα μεταμοντέρνα οράματα, αλλά δεν αποκόπτεται από την παράδοση και την εθνική συνείδηση. Αισθητικά είναι ένα έργο ολκής και, παρόλο που ιδεολογικά έχει ακόμα άγκυρες που το δεσμεύουν, διαβάζεται με την αίσθηση μιας δουλειάς που ξέρει να κοιτάζει με σεβασμό τον αναγνώστη. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (1955 - 2011)

0 σχόλια
Εις μνήμη...

Ενοχή

Πόσο κίτρινος είναι ο ήλιος
που μας κοροϊδεύει.
Πόσο ιδανικοί εμείς αναλύοντας
τις ακτίνες του.
Πόσο απαίσχυντα ωραίοι
όταν τραβάμε το σύρτη.
Και μένουμε άφωτοι-
ο ένας απέναντι στον άλλον.

J.D.Salinger, Ο φύλακας στη σίκαλη

0 σχόλια
Βιβλίο - σταθμός για την αγγλοσαξονική λογοτεχνία του 20ου αι. Γραμμένο το 1951,  θεωρήθηκε προδρομικό της νεορεαλιστικής γραφής. Ο εσωτερικός μονόλογος ενός εφήβου που το σκάει από το σχολείο του παραμονές Χριστουγέννων και περιπλανιέται τρεις μέρες στη Ν.Υόρκη.
Η ψυχολογία του εφήβου στη γυμνή αλήθεια της: άρνηση των πάντων, χωρίς ουσιαστική αντίδραση. Περιορισμένο λεξιλόγιο, με ατάκες ψευτομαγκιάς ενός αντιήρωα αδύναμου να προσαρμοστεί. Με παθολογική αγάπη στη μικρή του αδελφή, από μια ανάγκη να παραμείνει στην παιδική ηλικία, από την οποία προκύπτει μια παιδική ανατρεπτική ματιά. Να φύγει και όλο μένει. Να αρνηθεί, μα σταδιακά υποχωρεί.
 Το μυθιστόρημα έκανε πάταγο, ακόμα και στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, που δεν το είδε ως "αμερικανιά". Η αλήθεια του είναι αφοπλιστική.  Ίσως συνέβαλε και η ιδιότυπη ιδιοσυγκρασία του αποχωρητή συγγραφέα του. Εξαιρετική θεωρήθηκε η μετάφραση στα ελληνικά (εκδ. Επίκουρος 1978) από την Τζ.Μαστοράκη, η οποία μάλιστα προτίθεται να το ξαναμεταφράσει υπό την νέα οπτική των σύγχρονων καιρών.
Πάνω του σίγουρα πάτησε ο D.B.C Pierre με το Βέρνον, ο μικρός θεός, που διαβάσαμε στην αναγνωστική λέσχη, με πολλές όμως και μεγάλες διαφορές, κυριότερη των οποίων η ματιά ενός υπερώριμου παιδιού - εφήβου στο πιο πρόσφατο.
Παραθέτω  χαρακτηριστικά αποσπάσματα: 

"Όταν πια ήμουν έτοιμος να φύγω κι είχα μαζέψει τα μπαγκάζια μου και τα ρέστα, στάθηκα λιγάκι στο κεφαλόσκαλο και κοίταξα για τελευταία φορά πίσω στον κωλοδιάδρομο. Έκλαιγα κιόλας λιγάκι. Ούτε ξέρω γιατί. Φόρεσα και το κόκκινο κυνηγετικό καπέλο μου και γύρισα το γείσο προς τα πάνω, όπως μ' άρεσε, κι έπειτα έβαλα μια αγριοφωνάρα ως εκεί που έπαιρνε, "Όνειρα γλυκά, μάπες!" Πάω στοίχημα πως δεν άφησα κωλόπαιδο για κωλόπαιδο που να μην το ξυπνήσω σ'ολόκληρο τον όροφο. Έπειτα πήρα τα μάτια μου κι έφυγα. Κάποιος κόπανος είχε ρίξει τσόφλια από φιστίκια στα σκαλιά, και κόντεψα να σπάσω το στραβοκέφαλό μου." (σ.65)

" Ο οδηγός ήτανε λιγάκι ο τύπος του εξυπνάκια. "Δε γίνεται να γυρίσω δωπέρα, Μάκ. Είναι μονόδρομος...
Δεν ήθελα να στήσω καβγά. "Καλά" του λέω. Έπειτα άξαφνα κάτι σκέφτηκα. "Δε μου λες" του λέω. "Ξέρεις εκείνες τις πάπιες στο Σέντραλ Παρκ, στα νότια; Εκεί που είναι η λιμνούλα; Μήπως τυχαίνει να ξέρεις πού πανε οι πάπιες, άμα παγώσει όλη αποπάνω; Μήπως τυχαίνει να ξέρεις;" Κατάλαβα πως είχα μόνο μια πιθανότητα στο εκατομμύριο.
Γύρισε και με κοίταξε λες κι ήμουνα τρελός. "Δε μου λε' ρε φίλε, πλάκα μου κάνεις;" μου λέει." (σ.74)  

Δ.ΣΟΛΩΜΟΣ: ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ

0 σχόλια
 

 ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝΑ*

Πανθεϊστής; Επηρεασμένος από τον γερμανικό μυστικισμό; Καθολικός; Ορθόδοξος; Είναι περίπου βέβαιο ότι ο Διονύσιος Σολωμός δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγραφεί ως οπαδός ή πιστός ενός συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος. Ούτε ασφαλώς πιθανολογείται η τυπική πρόσδεση σε κάποιο δόγμα. Επηρεάστηκε τόσο από την μεταφυσική του Βορρά, όσο και τη χριστιανική παράδοση της Ανατολής. 

  Αλλά εκείνο που κάνει ενδιαφέρουσα τη θρησκευτικότητα του ποιητή είναι η ενασχόλησή του με το βάθος των πραγμάτων. Όχι με τις ανάλαφρες εκδοχές ενός θρησκευτικού ρομαντισμού. Κορυφαία δείγματα, τόσο ο «Λάμπρος» όσο και η «Γυναίκα της Ζάκυθος». Το κακό, το απόλυτο κακό είναι παρόν. Η πάλη με τον Θεό επίσης. Αλλά παρούσα είναι και η προσδοκία της Ανάστασης, η ελπίδα του νέου κόσμου, του κόσμου του αγαθού.

 Μακριά από την ατμόσφαιρα της Οθωνικής Αθήνας, ο ποιητής δεν χάνει το χρόνο του με ασχολίες επιτηδευμένες. Παλεύει να αναδείξει τη λύτρωση των ηρώων του, μια λύτρωση που έρχεται μέσα από μεγάλη οδύνη και άφατο πόνο. Μια λύτρωση που τοποθετείται στο “βασίλειο του αγαθού”, είτε πρόκειται για την ανηψιά του Αγγελική που αυτοκτονεί την παραμονή του γάμου της, είτε για την “Φαρμακωμένη” είτε για τον Λάμπρο και την Μαρία, είτε για τον Κρητικό, είτε για τον νεαρό αξιωματικό στον «Πόρφυρα». Εκεί που απερίφραστα δηλώνει πως έχει μέρος στον Παράδεισο. Ο θεολογικός λόγος που χρωματίζει την «Γυναίκα της Ζάκυθος» είναι λόγος ανελέητος, λόγος που ευθέως παραπέμπει στη γλώσσα των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά από την άλλη η τρυφερότητα και το έλεος, με το οποίο αντιμετωπίζει τις ηρωίδες του που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, παραπέμπουν ευθέως στη χριστιανική εκδοχή του ελεήμονος και του αγαπώντος Θεού. Χρησιμοποιεί και τις δύο αντιλήψεις, γιατί πολύ απλά δεν θεωρεί ότι συγκρούονται. Στην ποίηση του Σολωμού υπάρχει η αρετή της διάκρισης. Ξέρει πού θα στρέψει την οργή του και ξέρει πού θα δείξει το έλεος. 
 Η περίοδος της Κέρκυρας θα μας δώσει με έντονο τρόπο τις μεταφυσικές αναζητήσεις του ποιητή. Άλλωστε, η σύγκρουση με τη μητέρα του θα τον σημαδέψει για πάντα. Κατά έναν τρόπο, ο εθνικός ποιητής μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τον καθολικισμό, ζει χρόνια στην Ιταλία, πίνει και δεν επισκέπτεται ποτέ το “νεοπαγές βασίλειον Αθηνών και Πειραιώς”. Με λίγα λόγια, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για μια εθνικοθρησκευτική αναγνώριση. Τουναντίον, τον ενδιαφέρει να αναδείξει τις εσώτερες συγκρούσεις στις ψυχές των ανθρώπων, την πάλη με το κακό, αλλά και την πάλη με τον Θεό. Πιστεύει στην άλλη ζωή, αλλά παράλληλα δέχεται πως αυτή η άλλη ζωή μπορεί να είναι κατάκτηση προσωπική του κάθε ανθρώπου. 
 Ταυτόχρονα, το φυσικό περιβάλλον γίνεται το όχημα, ή και το πλαίσιο για αυτή τη νέα ζωή. Σημειώνει ο ίδιος σ' ένα σονέτο του προς τον φίλο του Παύλο Μερκάτη “Φαίνεται ότι η βασανισμένη ψυχή τρέφεται από τα άγια πράγματα κι' ότι από την πρασινάδα κι΄ από το τρεμουλιαστό ρυάκι, την αρπάζει και την φέρνει στον ουρανό που είναι η σωτηρία. Σε τούτον τον τόπο, όπου βασιλεύει η ησυχία, ίσως γιατί η θρησκεία γύρω τριγυρίζει κάνει σκεφτικό κάθε θνητό νου”. 
 Και πάλι στους “Ελεύθερους Πολιορκημένους” το Μεσολόγγι μετασχηματίζεται από τόπο του μαρτυρίου σε ουρανού τόπο, φεύγει από τα στενά όρια της ιστορίας και γίνεται ο τόπος του αγαθού. Και στο ποίημα “Εις Μοναχήν” εκφράζει τη βεβαιότητα του για το είδος της δημιουργίας που προκρίνει. “Ο Πλάστης κατ' εικόνα του τον άνθρωπο εποιούσε. Μες τα κρυφία της γνώσης του την χτίση εμελετούσε. Για νάναι του λιγόζωου ανθρώπου η κατοικία”. Και στον “Κρητικό” αυτή η πορεία προς την Ανάσταση γίνεται όλο και πιο φανερή. “Λάλησε σάλπιγγα κι' εγώ το σάβανο τινάζω. Και σχίζω δρόμο και τς' αχνούς αναστημένους κράζω”. Μπορεί ο Ζαμπέλιος να τον κατηγόρησε για “αρρωστημένο μυστικισμό”, πλην όμως η έρημος που περνά ο Σολωμός είναι η πρόγευση για την πρόταση που θα καταθέσει, που ασφαλώς δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως “αρρωστημένη”. Η πορεία του Σολωμού προς το μεταφυσικό περνά από το φυσικό. Δεν είναι μια ιδεοληπτική πραγματικότητα, αλλά μια βιωμένη αλήθεια.
  Αυτό θεωρώ ότι είναι το σημαντικό. Ο Σολωμός δεν είναι έξω από αυτή τη ζωή. Είναι μέτοχος της εδώ ζωής και γι' αυτό ίσως έχει την άνεση να μιλήσει και για “ψυχικές υπόθεσες”. Είναι αυτές οι υποθέσεις που κάνουν, μαζί με όλα τα άλλα, την περιπλάνηση στην ποίηση του Σολωμού ένα πνευματικό τόλμημα, μια επίπονη μελέτη, μια γοητευτική πειρατεία αισθημάτων, μια οντολογική υπόθεση. Μπορεί, όταν ανακοινώθηκε η έκδοση του “Ευρισκομένων” όπως τα ήθελε ο Πολυλάς, να έγραψαν οι εφημερίδες ότι εψεύσθησαν οι ελπίδες του Έθνους, επειδή βρέθηκαν λίγα ποιήματα, αλλά χρόνια μετά μπορούμε να πούμε ότι μάλλον καμιά ελπίδα δεν διαψεύσθηκε. Γιατί ο Σολωμός, όμοια με τον Δάντη, “βούτηξε” μέσα στο ποτάμι της λαϊκής παράδοσης, έγραψε στη γλώσσα του λαού και έγινε κοινωνός αυτής της παράδοσης. Που εκ των πραγμάτων αυτή η λαϊκή παράδοση είχε επηρεαστεί σε μεγάλο σημείο από τη χριστιανική αντίληψη της Ανατολής. Σ' αυτή την παράδοση, που δεν την είδε ποτέ στατικά ο ποιητής, πάτησε και έγραψε. Ταυτόχρονα, ο ίδιος είχε μελετήσει, πολύ και σε βάθος, τόσο τη βιβλική όσο και την πατερική γραμματεία. Ο καρπός αυτής της μελέτης διατρέχει την ποίηση του.

 “Και οι δίκαιοι κατά την Γραφή πόσοι είναι;”, αναρωτιέται ο ιερομόναχος Διονύσιος στην «Γυναίκα της Ζάκυθος», για να καταλήξει ότι είναι τρεις, όσοι κάνουν το σημείο του Σταυρού. Αν επανέρχομαι στο συγκεκριμένο έργο είναι γιατί εδώ έχουμε τη μεταστροφή των ρόλων. Και αυτή ακόμη η γυναίκα, που ενώ στην αρχή φαίνεται ότι εκφράζει το απόλυτο κακό, εντούτοις αργότερα θα υποχωρήσει, γιατί θα εμφανιστεί ο ίδιος ο Διάβολος. Και το κλάμα της γυναίκας θα είναι η ρωγμή σ' αυτό το περίβλημα του κακού, η νότα ανθρωπιάς, που τη διαφοροποιεί από τον Διάβολο. Ακόμα και στη γυναίκα ο Σολωμός θα ψάξει να βρει ένα στοιχείο που δεν αλλοιώθηκε από το κακό. Ότι δεν έγινε ολότελα η οντολογική διαστροφή. Και το ενδιαφέρον είναι πως και σε αυτή τη περίπτωση η αφορμή είναι η πραγματική ιστορία. Οι πρόσφυγες του Μεσολογγιού και η εχθρότητα των Επτανησίων. Αυτό το παιχνίδι ανάμεσα στο φυσικό και στο μεταφυσικό είναι ίσως η πιο βασική συνιστώσα στην ποίηση του Σολωμού, μια συνιστώσα που στηρίζεται σε μια αρχοντική θρησκευτικότητα.

*Ο Σταμάτης Σακελλίων είναι θεολόγος και δημοσιογράφος
 

ΣΟΦΙΑ (WISDOM), ΕΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΟ ΒΙΝΤΕΟ!

0 σχόλια
 
Πενήντα από τις πιο αναγνωρίσιμες προσωπικότητες του πλανήτη, που έχουν περάσει τα 65 τους χρόνια, μοιράζονται τη σοφία τους με εμάς, μέσω του φακού του βραβευμένου φωτογράφου Andrew Zuckerman. Το project “Wisdom” είναι ένα ντοκιμαντέρ για την αυτοσυνειδησία, και δείχνει πως το ανθρώπινο γένος εξελίσσεται. Ένα πολυ-πολιτισμικό γκρουπ ανθρώπων, παρουσιασμένο σε ένα λευκό «δημοκρατικό» χώρο, ξεκινάει ένα βαθύ, ειλικρινή και αληθινό διάλογο, δημιουργώντας απίθανες και ευοίωνες προοπτικές. 

Μεταφρασμένο το βίντεο στη διεύθυνση:

7η ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟΥ 19 ΜΑΪΟY - 5 ΙΟΥΝΙΟY 2011 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΣΤΕΡΙΑ»

0 σχόλια
Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α

1. «WOYZECK» του GEORG BΫCHNER
ΤΜΗΜΑ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ Α.Π.Θ.
ΠΕΜΠΤΗ 19 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ : 19.30΄ ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

2. «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΑΙ» του ΓΟΥΝΤΙ AΛΕΝ
Τ.Ε.Ι ΣΕΡΡΩΝ - «πειραμαΤ.Ε.Ι.κή σκηνή σερρών»
ΠΕΜΠΤΗ 19 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ : 21.15΄

3. «AΓ(Ρ)ΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ» (σπουδή στις ΤΡΩΑΔΕΣ του ΕΥΡΙΠΙΔΗ)
KAΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΪΟΥ * ΏΡΑ : 21.00΄

4. «ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ ?» ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – «ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΙΚΟΙ»
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΪΟΥ * ΏΡΑ : 21.00΄

5. «ΤΑ ΕΑΡΙΝΑ» ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – «ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΪΟΥ* ΩΡΑ : 21.00΄

6. «Η ΚΛΗΣΗ ΣΑΣ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ» του HAL SALWEN
ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ - ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «6…7»
ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄

7. PERFORMANCE :
1ΟΣ ΑΞΟΝΑΣ: «ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ Η ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΥΛΗ» (ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)
2ΟΣ ΑΞΟΝΑΣ: «ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ» (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)
ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
ΠΕΜΠΤΗ 26 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄

8. «CLOSER» του PATRICK MARBER
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΝIS ΣΕΡΒΙΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ : 21.00

9. «ΨΥΛΛΟΙ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ» του GEORGE FEIDO
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟ Τ.Ε.Ι. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΪΟΥ * ΏΡΑ : 21.00΄

ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ: ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ – ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«WALKING AND FALLING»
ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΪΟΥ ΩΡΑ: 17.00΄ - 21.00΄ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)

10. «ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ» του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
Τ.Ε.Ι. ΚΑΒΑΛΑΣ - ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ «ΘΕΑΤΟΙ... ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄
ΔΗ.ΚΕ.


ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ: ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ – ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«WALKING AND FALLING»: ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ 12.00΄ - 18.00΄ & ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ : 18.30΄ - 19.10 ΄
ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΪΟΥ ΩΡΑ: 12.00΄ - 17.10΄ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)

11. «LE BOUC» του RAINER WERNER FASSBINDER
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ DIJON ΓΑΛΛΙΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄

12. «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΑΙ» του ΓΟΥΝΤΙ AΛΕΝ
Τ.Ε.Ι ΣΕΡΡΩΝ - «πειραμαΤ.Ε.Ι.κή σκηνή σερρών»
TΡΙΤΗ 31 ΜΑΪΟΥ * ΩΡΑ: 21.00΄

13. «OH NO OH NO OH NO» της SARAH KANE
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ FRANKFURT ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄

14. «ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ» του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
Α ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ – «ΤΡΙΤΟ (3ο) ΚΟΥΔΟΥΝΙ»
ΠΕΜΠΤΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ * ΩΡΑ : 21.00

15. «ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΠΟΡΚΜΑΝ» του ΕΡΡΙΚΟΥ ΙΨΕΝ
Α΄ ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ – «ΤΡΙΤΟ (3Ο) ΚΟΥΔΟΥΝΙ»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄

ΣΕΡΧΙΟ ΜΠΛΑΝΚΟ: HΜΕΡΙΔΑ – ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΘΕΩΡΙΑ & ΠΡΑΞΗ
«ΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥ»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ * ΩΡΑ : 13.00΄- 20.00΄ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)

16. «ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ» του ΕΡΡΙΚΟΥ ΙΨΕΝ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΤΜΗΜΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄

ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
«9 VIEWPOINTS» ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ ΩΡΑ : 18.00΄ - 21.00΄ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)

17. «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΓΑΜΟΦΟΒΙΚΟΥΣ» των ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΛΜΠΑΡΗ & ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΪΣΗ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΕΔΕ - ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «ΔΡΑΣΤΕΣ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ * ΩΡΑ : 21.00΄

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ 

ΤΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!

0 σχόλια
Στο ιστολόγιο του ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ οι βιβλιόφιλοι ψήφισαν τα καλύτερα μυθιστορήματα. Ιδού τα αποτελέσματα:


 ΕΡΓΟ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΠΟΝΤΟΙ, ΨΗΦΟΙ
1.Η δίκη, Φραντς Κάφκα 155 (17)
2.Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ 130 (14)
3.Εκατό χρόνια μοναξιάς, Γκαμπιέλ Γκ. Μάρκες 125 (14)
4.Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, Λουί Φ. Σελίν 125 (14)
5.1984, Τζόρτζ Όργουελ 120 (16)
6.Αδελφοί Καραμάζωφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ 110 (12)
7.Πόλεμος και ειρήνη, Λέο Τολστόι 100 (11)
8.Το μαγικό βουνό, Τόμας Μαν 100 (11)
9.Το όνομα του ρόδου, Ο. Έκο 095 (12)

10. Αναζητώντας το χαμένο χρόνο, Μ. Προυστ 095 (10)
11.Δον Κιχώτης, Μ. Θερβάντες 095 (10)
12.Ο ηλίθιος, Φ. Ντοστογιέφσκυ 090 (10)
13.Ο μικρός πρίγκηπας, Α. Σαιντ ντε Εξυπερί 085 (10)
14.Ο ξένος, Α. Καμύ 085 (10)
15.Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, Ό. Ουάιλντ 080 (9)
16.Οδυσσέας, Τζ. Τζόις 080 (8)
17.Λολίτα, Β. Ναμπόκοφ 080 (10)
18.Οι Άθλιοι, Β. Ουγκό 080 (10)
19.Περί τυφλότητος, Ζ. Σαραμάγκου 070 (9)
20.Μόμπι Ντικ, Χ. Μέλβιλ 070 (9)
21.Ανεμοδαρμένα ύψη, Ε. Μπροντέ 070 (8)
22.Η πανούκλα, Α. Καμύ 065 (8)
23.Ο πύργος, Φρ. Κάφκα 065 (8)
24.Ο φύλακας στη σίκαλη, Τζ. Σάλιντζερ 065 (8)
25.Η αβάστακτη ελαφρότητα του είναι, Μ. Κούντερα 065 (7) 
26.Οι υπνοβάτες, Χ. Μπροχ 065 (7)
27.Το κουρδιστό πουλί, Χ. Μουρακάμι 065 (7)
28.Η φάρμα των ζώων, Τζ. Όργουελ 065 (10)
29.Τα σταφύλια της οργής, Τζ. Στάινμπεκ 065 (10)
30.Άννα Καρένινα, Λ. Τολστόι 060 (8)
31.Μεγάλες προσδοκίες, Κ. Ντίκενς 060 (7)
32.Ανατολικά της Εδέμ, Τζ. Στάινμπεκ 060 (6)
33.Το βιβλίο της ανησυχίας, Φ. Πεσόα 060 (6)
34.Μαντάμ Μποβαρύ, Γκ. Φλομπέρ 055 (8)
35.Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, Ρ. Μούζιλ 055 (6)
36.Καθώς ψυχορραγώ, Γ. Φόκνερ 050 (6)
37.Ο λύκος της στέπας, Χ. Έσσε 050 (6)
38.Πέδρο Πάραμο, Χ. Ρούλφο 050 (5)
39.Το κόκκινο και το μαύρο, Σταντάλ 045 (7)
40.Ντέμιαν, Χ. Έσσε 045 (6)
41.Δόκτωρ Ζιβάγκο, Μπ. Πάστερνακ 045 (5)
42.Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, Γκ.Γκ. Μάρκες 045 (5)
43.Το άρωμα, Π. Ζύσκιντ 045 (5)
44. Για ποιον χτυπά η καμπάνα, Ε. Χέμινγουεϊ 040 (6)
45.Dune, Φ. Χέρμπερτ 040 (5)
46.Περηφάνια και προκατάληψη, Τζ. Όστεν 040 (5)
48.Η καρδιά του σκότους, Τζ. Κόνραντ 040 (5)
49.Δόκτωρ Φάουστους, Τ. Μαν 040 (5)
50.Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, Β. Γκαίτε 040 (5)

Για περισσότερα στοιχεία στη διεύθυνση:http://vivliocafe.blogspot.com/2011/05/blog-post.html
 

ΣΙΡΙΣ - SIRIS Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template