Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

0 σχόλια

Το απόγευμα της Πέμπτης 16 Φεβρουαρίου 2012, η αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών είχε γεμίσει μια ώρα πριν από την έναρξη της διάλεξής του στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Megaron Plus. Το ίδιο συνέβη και με την αίθουσα «Νίκος Σκαλκώτας» στην οποία το κοινό παρακολούθησε (συνολικά πάνω από 900 άτομα) τον Στέλιο Ράμφο σε ζωντανή αναμετάδοση να μιλά για την εξαιρετικά προβληματική σχέση που έχουμε ως κοινωνία με τον χρόνο.

«Για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση. Οχι εξαιτίας φυσικών καταστροφών ή πολιτικών ατυχημάτων. Αυτή τη φορά, μετά από 40 χρόνια άπλετης μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, πρωτοφανών ελευθεριών, οικονομικής ευημερίας μέσα στο ασφαλές πλαίσιο της Ε.Ε., ο λόγος της δοκιμασίας μας, πέρα από τις διεθνείς διαστάσεις αυτής της κρίσης, είναι κυριαρχικά οι δικές μας επιλογές και πράξεις. Τώρα δεν υπάρχουν εξωτερικοί εχθροί. Πρέπει τώρα να νικήσουμε τον κακό εαυτό μας με ένα και μόνον όπλο: τη σοφία του πόνου. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να τραβήξουμε για να πετύχουμε. Θέλουμε μια νέα εικόνα εαυτού σ' έναν δρόμο καθάρσιας προκοπής» για να τοποθετηθούμε σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει.

Η Ελλάδα, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, «είναι εκτός ιστορικότητος» επειδή ως λαός και κατ' επέκτασιν ως άτομα έχουμε «προβληματική σχέση με τον χρόνο». Αυτός, εξήγησε, είναι ο λόγος που έχουμε πρόβλημα με τις πράξεις και τις αποφάσεις. «Αν οι άνθρωποι είναι αυτό που πράττουν, μέσα στον χρόνο δημιουργούν τον εαυτό τους.

«Κολλάμε στο παραδεδομένο χωρίς να εξετάζουμε αν είναι για μας λειτουργικό» επανερχόταν συνεχώς ο Στέλιος Ράμφος. «Φοβόμαστε την αλλαγή. Αμεση συνέπεια αυτού είναι να αρπάζεται το συναίσθημα του ανθρώπου από το παρόν. Η εμμονή στο παρόν είναι η ψυχοπαθολογία του προβλήματος, η ανακύκλωση ενός παθητικού χρόνου. Δεν έχουμε έτσι οργανική σχέση με τον χρόνο, ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον. Το άτεγκτο, ασάλευτο παρόν είναι περίπου τάφος, έτσι πέθαναν όλες οι κουλτούρες και οι πολιτισμοί που χάθηκαν. Αν το καταλάβουμε αυτό θα αλλάξει η μοίρα του τόπου μας. Αρνούμαστε το μέλλον στο όνομα ενός μεγάλου παρελθόντος και μιας επίμονης αρπαγής του συναισθήματός μας από ένα ασάλευτο παρόν. Οδηγούμαστε έτσι σε έναν βαθύτατο συντηρητισμό, η συνήθεια γίνεται η μόνη ζωντάνια της ζωής μας. Η συνήθεια όμως είναι το τρωκτικό της ζωής και επιπλέον είναι πειστική, αποτελεσματική ως ανάχωμα στον κινούμενο χρόνο, ο χρόνος δε χρειάζεται όπου επικρατεί η συνήθεια».

«το αχρονικό παρόν μας προκαλεί την ανία. Ανιώ σημαίνει δεν αισθάνομαι. Σημαίνει επίσης ότι κάτι έχει αδειάσει πλήρως από νόημα. Ανιώ εφόσον αδυνατώ να προβάλλω το πριν στο μετά, η ανία φέρνει μια έμμεση αίσθηση ματαίωσης. Αυτό χαρακτηρίζει το παρόν του πνευματικού μας πολιτισμού. Παίρνουμε ως κοινωνία παράταση από το παρόν, ζητάμε ένα time out (διάλειμμα) για να δούμε τι θα κάνουμε αύριο. Η αδιαφορία και η αναβλητικότητά μας οφείλεται στον τραυματισμένο χρόνο της ευθύνης μας. Μας τρομάζει η αλλαγή γιατί συνιστά μια δέσμευση στο χρόνο, δεν τη θέλουμε. Το άγνωστο είναι ένας μπελάς, το μέλλον μας αγχώνει γιατί συνεπάγεται δουλειά και πρόγραμμα» και δεν μας αποφορτίζει όπως η τηλεόραση ή το καφενείο. Κοντολογίς «σκοτώνουμε τον χρόνο για να μας αφήσει ήσυχους το μέλλον».

«Είναι τυχαίο άραγε που ως λαός έχουμε κοντή μνήμη;» Καθόλου, απάντησε ο Ράμφος. Εχουμε κοντή μνήμη «γιατί συγκρατούμε τα περασμένα ένα ένα ξεχωριστά χωρίς το νόημα που τα ενώνει, τη συνέχεια του χρόνου. Η εμμονή στο παρόν που έλεγα, μας κάνει επίσης να θέλουμε να τα ξέρουμε όλα, δεν είναι τυχαίες αυτές οι συμπεριφορές. Η κοντή μνήμη οφείλεται στο γεγονός ότι μας αρνούμαστε μέσα στο χρόνο, είμαστε μνησίκακοι, καθηλωνόμαστε μόνο στο γεγονός.

«Είμαστε ένας λαός βαθύτατα συντηρητικός. Αποφεύγουμε την καλώς εννοούμενη ανασφάλεια του δημόσιου χώρου, την ανοικτότητα. Εγκαταλείπουμε τον δημόσιο χώρο στο όνομα μια αχόρταγης ιδιωτικοποίησης και του χώρου και του χρόνου. Οσο δεν υπάρχουν δημόσιοι χώροι τόσο περισσότερο καθηλώνεται στην ακινησία ο ρυθμός της ζωής μας. Στην Αθήνα, για παράδειγμα, ο δημόσιος χώρος έχει περιοριστεί ασφυκτικά. Επίσης, ό,τι αξιόλογο στο επίπεδο της αρχιτεκτονικής ανάγεται στον 19ο αιώνα ή στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι προπολεμικό. Εκεί σταμάτησε η αρχιτεκτονική φιλοδοξία μας» και στην πραγματικότητα η αρχιτεκτονική της ζωής μας

(επιλογή από άρθρο του Βήματος της 17/2/12)

Εκδήλωση Κοπής Βασιλόπιτας 2012

0 σχόλια

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Σερρών διοργάνωσε, για δεύτερη συνεχή χρονιά, με μεγάλη επιτυχία  εκδήλωση κοπής πρωτοχρονιάτικης πίτας τιμώντας την εορτή  των Τριών Ιεραρχών, την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2012.Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Φίλιππος Ξενία.  
Δεκάδες συνάδελφοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Δ.Σ του Συνδέσμου και χάρηκαν μια ζεστή φιλολογική βραδιά. Στη διάρκεια της εκδήλωσης η πρόεδρος του Συνδέσμου, κ. Βασιλική Ζέττα, εκ μέρους του Δ.Σ. αλλά και όλων των Φιλολόγων συναδέλφων του νομού, καλωσόρισε το νέο Σχολικό Σύμβουλο των Φιλολόγων, Γιάννη Κιορίδη και αποχαιρέτησε ευχαριστώντας τους απερχόμενους σχολικούς Συμβούλους, Ελευθερία Ζάγκα και  Αλέξανδρο Νικολαϊδη, για την αγαστή και δημιουργική τους συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα. Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι προαναφερθέντες Σχολικοί Σύμβουλοι, οι οποίοι, καθαρά συγκινημένοι, ευχαρίστησαν τους συναδέλφους για τη δημιουργική εκπαιδευτική τους συμπόρευση ενώ παράλληλα παρουσιάστηκε το α θεματικό τεύχος των Πρακτικών της ημερίδας ανάδειξης του έργου των Φιλολόγων του σχολικού έτους 2009-2010.
Μέσα σε αυτό το θετικό και ευοίωνο κλίμα η πρόεδρος του Συνδέσμου συνεπικουρούμενη από όλο το Δ.Σ., έκοψε  την πίτα ευχόμενη υγεία και αισιοδοξία στους δύσκολους καιρούς.Τυχερή της βραδιάς, η συνάδελφος Μυρσίνη Γερίμπαμπα από το Σιδηρόκαστρο. 
Την εκδήλωση τίμησαν επίσης με την παρουσία τους,  η αναπληρώτρια του Δ/ντή της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Σερρών κ. Στέλλα Ούτσιου, η Προϊσταμένη Εκπαιδευτικών Θεμάτων της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Σερρών κ.Π.Τζίνη, ο αιρετός  του ΠΥΣΔΕ Γιάννης Μετόκης και η γραμματέας της ΕΛΜΕΣ Ν.Στανίση.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου των Φιλολόγων αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει από καρδιάς όλους τους συναδέλφους, οι οποίοι τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση και ενδυνάμωσαν τη θέληση μας να προχωρήσουμε μαζί σε νέους Φιλολογικούς, δημιουργικούς «δρόμους».

Για το Δ. Σ του Συνδέσμου

Η Πρόεδρος                                                                        Η Γεν.Γραμματέας
Σύλια Ζέττα                                                                  Ολυμπία Παχαδίρογλου                     

Επιστολή Διαμαρτυρίας της ΠΑΣΑΦ/ΠΕΦ

0 σχόλια

 

ΣΙΡΙΣ - SIRIS Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template