.jpg)
Η Ελισάβετ Μουτζάν - Μαρτινέγκου, η πρώτη Ελληνίδα πεζογράφος, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1801 (αρχές του 19ου αιώνα) και πέθανε το 1832, στα 31 της χρόνια. Η ζωή της και η αυτοβιογραφία της, αποτελεί μια κραυγή διαμαρτυρίας, για τους βάρβαρους τρόπους διαπαιδαγώγησης των γυναικών της αριστοκρατίας στη Ζάκυνθο, την εποχή αυτή. Η μορφή της Ελισάβετ σκιαγραφεί έναν άνθρωπο, που ήθελε όσο τίποτε άλλο να εκφραστεί ελεύθερα, να μιλήσει και του έκλειναν το στόμα. Δεν της επιτρέψανε ποτέ να βγει μονάχη στο δρόμο, να περπατήσει, να αντικρίσει το φως και τους ανθρώπους. Τις σπάνιες φορές που βγήκε, τη συνόδευαν πάντα οι γονείς της. Σχολείο δεν πήγε. Ενώ ο αδελφός της γύριζε και σπούδαζε στην Ευρώπη, η Ελισάβετ ζούσε φυλακισμένη στο σπίτι της στη Ζάκυνθο. Τέσσερα χρόνια πριν το γάμο της μ' έναν άνθρωπο που δεν αγαπούσε και δεν είχε δει καν, δεν είχε βγει ούτε μια φορά.
"Όσο ζούσε, λαχταρούσε να ιδεί τα όσα έγραφε τυπωμένα. Μα πέθανε στα 31 της χρόνια, δίχως να ιδεί το όνειρό της να πραγματοποιείται. Και τα χειρόγραφά της, καταχωνιάστηκαν ύστερα από το θάνατό της, πενήντα ολόκληρα χρόνια. Στα 1881 ο γιος της, ο ποιητής Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος δημοσίεψε την αυτοβιογραφία της μόνο. Μα κι αυτή κουτσουρεμένη"
Το 1947 ο Ζακυνθινός λόγιος, Ντίνος Κονόμος, βρήκε τα χειρόγραφά της και υποσχέθηκε στην μνήμη της, να τα δημοσιεύσει. Με τους σεισμούς όμως και την πυρκαγιά του 1953 τα χειρόγραφα της Μαρτινέγκου, γύρω στα 30 κομμάτια που τα φύλαγε ο Κονόμος στο σπίτι του, έγιναν στάχτη.
Αργότερα το Μάρτιο του 1956, την Αυτοβιογραφία της Ελισάβετ, το μόνο έργο της που διασώθηκε, επιμελήθηκε και δημοσίευσε ο ιστορικός και συγγραφέας Κ. Πορφύρης...
Η Αυτοβιογραφία της Ελισάβετ Μουτζάν - Μαρτινέγκου, είναι ένα λογοτεχνικό κείμενο, που παρ' όλα τα 163 χρόνια που έχει στη ράχη του, δεν έχασε τίποτα από τη φρεσκάδα του. Μέσα απ' αυτό ξεπηδάει, η δραματική μορφή ενός ανθρώπου, "που πάλεψε μονάχη της ενάντια στις βάρβαρες συνθήκες της εποχής της και της τάξης της, που συνειδητοποίησε τη σκλαβιά της και φώναξε, για τον ξεσκλαβωμό του ανθρώπου. Και μια που τα προβλήματα άλλαξαν μόνο μορφή, μα στη βάση τους παραμένουν άλυτα, η Αυτοβιογραφία της Μαρτινέγκου, παραμένει και σήμερα επίκαιρη"
Ως προς τη λογοτεχνική αξία του έργου της, μπορούμε να πούμε, πως το κείμενο διακρίνεται από Αφέλεια και απλότητα, συναισθηματισμό και αυθορμητισμό, δραματικότητα και λυρισμό. Το γράψιμό της, είναι απαλό, βελούδινο "Είναι στιγμές που γίνεται ένα αέρινο ποιήμα. Πολλές φορές έχει μια συναρπαστική δύναμη, ένα δραματικό λαχάνιασμα, που αρπάζει και παρασέρνει τον αναγνώστη στο τρέξιμό του, όπως π.χ. στο επεισόδιο της φυγής από το σπίτι και του γυρισμού"
Οι ιδέες της αποτελούν απήχηση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης για τα δικαιώματα του ατόμου και ιδιαίτερα της γυναίκας. Οι ιδέες της για τη σκλαβιά της γυναίκας και για τα δικαιώματα στη ζωή, η θέση της στην κοινωνία, είναι ιδέες ξεκάθαρες μέσα της. Τις έχει συνειδητοποιήσει και τις διακηρύχνει. Οι ιδέες αυτές, δίνουν στην Ελισάβετ, τη θέση του προοδευτικού διανοούμενου, διαφωτιστή και κήρυκα των δικαιωμάτων του ατόμου. Ειδικότερα όμως οι ιδέες της για τη γυναίκα, την ανεβάζουν στο ύψος του προδρόμου του αγώνα για την απελευθέρωση της γυναίκας.. 163 ύστερα από το θάνατό της, το έργο της έρχεται να εκπληρώσει αυτό που λαχτάρησε η δημιουργός του: να ωφελήσει την ανθρώπινη εταιρία..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου