ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ: DBC PIERRE, ΒΕΡΝΟΝ, Ο ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΟΣ,(ΒΡΑΒΕΙΟ BOOKER 2003), ΕΚΔ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΑΘΗΝΑ 2004, ΜΤΦΡ.ΒΑΚΥ ΤΟΜΠΡΟΥ


Διαβάσαμε και το τρίτο βιβλίο της Αναγνωστικής Λέσχης μας  “Βιβλιολάτες” το μυθιστόρημα του DBC (Dirty But Clean) Pierre, Βέρνον, ο μικρός θεός, εκδόσεις Ελληνικά Γραμμάτα, Αθήνα 2004, μετάφραση Βάκυ Τόμπρου.
Ο δεκαπεντάχρονος Βέρνον Γκρέγκορι Λίτλ θεωρείται άδικα συνένοχος μαζί με το φίλο του (που μετά το μακελειό αυτοκτόνησε) για τη  δολοφονία δεκαέξι συμμαθητών τους. Αδυνατώντας να υπερασπιστεί τον εαυτό του και μετά από μια σειρά μοιραίων λαθών, καταδικάζεται από την παραφορά των ΜΜΕ και των τυχοδιωκτών τους σε θάνατο. Οι τηλεθεατές θα αποφασίσουν τη σειρά εκτέλεσης σύμφωνα με τους κανόνες του reality show! Το τέλος παραμένει ένας γρίφος.
Ο ήρωας, το alter ego του συγγραφέα, όπως εικάζουμε από τα βιογραφικά στοιχεία, είναι ένα ευαίσθητο και πανέξυπνο πλάσμα, που η απουσία πατέρα και η παρουσία – εμπόδιο σχεδόν- μιας άβουλης και φίλαυτης μητέρας τον αναγκάζουν να ενηλικιωθεί απότομα. Το βιβλίο μέσα από τα πέντε κεφάλαια – πράξεις περιγράφει αυτή την πορεία. Ταυτόχρονα σκιαγραφεί με τρόπο γκροτέσκο το νεοπλουτισμό, την απληστία, την κενότητα, την αμορφωσιά και το συντηρητισμό των μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ, καθώς και τη σαρκοβόρα υπόσταση των ΜΜΕ.
Ο τίτλος παραπέμπει σε έναν άλλο αποδιοπομπαίο τράγο, που προδόθηκε αλλά συγχώρεσε, ίσως ειρωνικά γιατί πουθενά στο βιβλίο δεν υπάρχει μεταφυσική διάσταση.
Η γλώσσα προκαλεί με την έντονη νεανική βωμολοχία, ίσως όχι τόσο καλά μεταφρασμένη από τη μια αργκό στην άλλη, αλλά ενδεικτική του συσσωρευμένου θυμού των νέων. Επίσης μας άρεσαν ιδιαίτερα οι έξυπνες παρομοιώσεις του και η πρωτοτυπία των εικόνων του.
Παραθέτω ενδεικτικά του ύφους του βιβλίου αποσπάσματα:
·         “Ένα κομμάτι βουβαλοδέρματος ξύνει την κάσα και μπαίνει στο δωμάτιο, ραμμένο πρόχειρα γύρω από την ψυχή του σερίφη Πορκόρνι.”(σ.17)
·         “Η ψυχή της έχει ήδη παραδοθεί στο δίλημμα του συνοδευτικού πιάτου, είναι φως φανάρι… Εγώ χρειάζομαι κάτι πιο υγιεινό σήμερα. Όπως το απογευματινό λεωφορείο για να φύγω απ’ την πόλη.”(σ.22)
·         “Μύγες φρουρούν δύο ιστορικές καρέκλες μπαρμπέρικου στη μέση του δωματίου.”(σ.53)
·         “Ένας λυγμός σκάει στο λαιμό μου. Τον πνίγω και κοιτάζω τριγύρω για κάνα άκακο θέαμα που θα με κάνει να ξεχαστώ, αλλά το μόνο που βλέπω είναι μια κοντόχοντρη κοπέλα με μωρό, λίγα καθίσματα μπροστά. Το μωρό της τραβάει τα μαλλιά κι εκείνη παίρνει ένα ψευτοΰφος τρόμου.
-Αχ, μη, λέει, γιατί το κάνεις αυτό στη μαμάκα;
Προσποιείται ότι κλαίει, αλλά το μωρό γελάει και γουργουρίζει σαν ψυχοπαθής, και τραβάει ακόμα πιο δυνατά. Είμαι μάρτυρας στο μπήξιμο ενός καινούργιου μαχαιριού σε μια ολόφρεσκια ψυχή. Ενός εκπαιδευτικού στιλέτου. Μιας μητρικής λεπίδας. Ορίστε η μαμά του που ανοίγει την τομή άσκησης ελέγχου, εντελώς αθώα μες στη βλακεία της για τον κόσμο.
-Αχ, τη σκότωσες τη μαμάκα, πάει η μαμάκα!, το παίζει πεθαμένη.
Ο μικρούλης χαχανίζει για ένα λεπτό, αλλά μόνο για τόσο. Ύστερα διαισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτή δεν ξυπνάει. Τη σκότωσε, τον εγκατέλειψε, έτσι απλά, επειδή της τράβηξε τα μαλλιά. Τη σκουντάει με το δάχτυλό του, ύστερα ετοιμάζεται να βάλει τα κλάματα. Και να το: πιάνει τη λαβή με τα ίδια του τα χεράκια και σπρώχνει μέσα του την πρώτη του λεπίδα, όσο πιο βαθιά γίνεται. Μόνο και μόνο για να την φέρει πίσω. Και, φυσικά, με το που χύνει το πρώτο δάκρυ, εκείνη ξυπνάει κατευθείαν.
-Χα,χα, ακόμα εδώ είμαι. Χα,χα, να την η μαμάκα!
Χα,χα, αυτή είναι η Πλεκτάνη των Πραγμάτων” (σ.212)
·          “Είναι ένα δίδαγμα που έμαθα. Μπορεί να ακούγεται χαζό, αλλά δεν είναι εύκολο όταν σκάνε μύτη τα όνειρά σου. Η μαλακία πάντα καραδοκεί στο βάθος, να ξέρετε. Και, όπως γνωρίζουμε, μόνο που τη σκέφτεσαι, σε πιάνει περισσότερο. Το δίδαγμα: οι πιθανότητες να κάνεις μαλακία όταν βγαίνει αληθινό ένα όνειρο είναι ανάλογες με το χρόνο  που ξόδεψες για να αναπτύξεις το όνειρο. Μ=ΟΧ2.” (σ.248)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 

ΣΙΡΙΣ - SIRIS Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template